Τζίρος

Αυτό κι αν είναι είδηση. Σε νυκτερινό κέντρο της Μυκόνου τραγουδούσαν χθες ο ημέτερος Αντώνης Ρέμος και ο φιλοξενούμενος Χούλιο Ιγκλέσιας. Ελεγκτές του Υπουργείου Οικονομικών πήγαν στο μαγαζί, έκαναν απογραφή της αποθήκης (ποτά, σαμπάνιες κτλ) και στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν δίπλα στην ταμειακή μηχανή και κατέγραψαν όλη την κίνηση. Με το κλείσιμο του προγράμματος επιθεώρησαν πάλι την αποθήκη και διασταύρωσαν τα δικά τους στοιχεία με εκείνα που κατέγραψε το μαγαζί. Όλα καλά και ωραία. Ο τζίρος: 2 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία κάπου 500 χιλιάρικα ήταν ο αντίστοιχος ΦΠΑ.
     Καλή η είδηση, έλα όμως που βάζει σε σκέψεις. Αυτά που διαπίστωσαν με την φυσική (και γνωστή) παρουσία τους οι ελεγκτές συμφωνούν με τα έσοδα που δήλωνε η επιχείρηση για τις άλλες μέρες που δεν υπήρχε έλεγχος; Ο τζίρος αυτός αφορά μόνο στη συγκεκριμένη επιχείρηση ή πρέπει να σκεφθούν οι ελεγκτές τι γίνεται και στα υπόλοιπα μαγαζιά όπου τραγουδούν ‘φίρμες’; Κι ακόμη: όλοι όσοι πλήρωσαν τα 2 αυτά εκατομμύρια τι φορολογικές δηλώσεις κάνουν; Να υποθέσουμε ότι πρόκειται για μισθωτούς των 400 ευρώ ή ότι όλοι είναι στο ταμείο ανεργίας; Ή μήπως να θυμηθούμε εκείνον που ισχυριζόταν ότι ‘λεφτά υπάρχουν’;
     Το συμπέρασμα είναι ότι οι αρμόδιες αρχές ξέρουν πολύ καλά και το πού και το πώς λαμβάνει χώρα η φοροδιαφυγή. Το κώλυμα είναι πρωτίστως η βούληση. Ήταν ανάγκη να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο για να αποφασίσουμε να πράξουμε το αυτονόητο; Να ελπίσουμε τουλάχιστον ότι αυτές οι πρακτικές ελέγχου θα έχουν και συνέχεια;