Για άλλη μια φορά η λωρίδα της Γάζας γίνεται θέατρο ενός φρικτού παραλόγου, με απολογισμό μέχρι τώρα πάνω από 1030 νεκρούς Παλαιστινίους, από τους οποίους 218 παιδιά. Αν αθροίσουμε τους επιβάτες όλων των προσφάτων αεροπορικών τραγωδιών δεν ‘πιάνουμε’ τον αριθμό αυτό. Κι όμως, για την περίπτωση του Μαλαισιανού αεροπλάνου στην Ουκρανία ήδη συζητούνται διεθνείς κυρώσεις με δυνητικές σοβαρές συνέπειες για όλη την Ευρώπη. Δεν ακούσαμε να γίνεται ανάλογη συζήτηση για τους δράστες της Γάζας (δεν τους γνωρίζουμε μήπως;), που όχι μόνο "ταύτα ποιούσι, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράττουσι", χειροκροτώντας κάθε οβίδα που πέφτει στο Παλαιστινιακό έδαφος από καναπέδες στημένους στους γύρω λόφους, με τις μπύρες στο χέρι. Πόση ακόμη εξαχρείωση αντέχουμε; Για τους θεατές αυτούς η υπόθεση είναι ακόμη ένα reality show (ή ελληνικά ‘ρε-αλήτη σόου’, όπως το έλεγε κάποτε ο Χρ. Μιχαηλίδης): κάτι σαν Big Brother, Survival και τα συναφή. Με πραγματικά πυρά όμως. Κι αν καείς, πέθανες.
Μόλις τις προάλλες γράφαμε για τη διεθνή δικαιοσύνη. Λοιπόν πριν όχι πολλά χρόνια η διεθνής κοινότητα αποφάσισε (σωστά ή λάθος, δεν το εξετάζουμε τώρα) ότι μια χώρα ονόματι Σερβία διέπραττε ανθρωπιστικά εγκλήματα εναντίον της Βοσνίας και έπρεπε γι’ αυτό να βομβαρδισθεί. Όπερ και εγένετο, με τα γνωστά αποτελέσματα. Εδώ και κάμποσες μέρες μια άλλη χώρα μεταχειρίζεται με ανάλογο τρόπο τους ετεροθαλείς αδελφούς της. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι οι βομβαρδισμοί λύνουν προβλήματα. Απλώς αναρωτιέμαι τι ακριβώς αποτελεί ανθρωπιστικό έγκλημα στα βιβλία της δίγλωσσης διεθνούς κοινότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου