Αλώπηξ κόλουρος

Γνωστός ο μύθος του Αισώπου, αλλά ας τον απολαύσουμε πρώτα στο πρωτότυπο:
     Ἀλώπηξ ὑπό τινος πάγης τὴν οὐρὰν ἀποκοπεῖσα, ἐπειδὴ δι’ αἰσχύνην ἀβίωτον ἡγεῖτο τὸν βίον ἔχειν, ἔγνω δεῖν καὶ τὰς ἄλλας ἀλώπεκας εἰς τὸ αὐτὸ προαγαγεῖν, ἵνα τῷ κοινῷ πάθει τὸ ἴδιον ἐλάττωμα συγκρύψῃ. Καὶ δὴ ἁπάσας ἀθροίσασα παρῄνει αὐταῖς τὰς oὐρὰς ἀποκόπτειν, λέγουσα ὡς οὐκ ἀπρεπὲς μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ περισσόν τι αὐταῖς βάρος προσήρτηται. Τούτων δέ τις ὑποτυχοῦσα ἔφη· "Ὦ αὕτη, ἀλλ’ εἰ μή σοι τοῦτο συνέφερεν, οὐκ ἂν ἡμῖν τοῦτο συνεβούλευσας."
     Και σε νεώτερη παράφραση: Μια αλεπού που της κόπηκε η ουρά από παγίδα, επειδή ντρεπόταν να ζει έτσι, σκέφθηκε ότι έπρεπε να πείσει και τις άλλες αλεπούδες να κάνουν το ίδιο, ώστε μέσα στο κοινό πάθος να κρύψει το δικό της κουσούρι. Αφού τις μάζεψε λοιπόν όλες, τις παρακινούσε να κόψουν τις ουρές τους, λέγοντας ότι όχι μόνο είναι άκομψη η ουρά, αλλά τους προσθέτει και περιττό βάρος. Οπότε μία από αυτές της λέγει: «Αν αυτό δεν συνέφερε εσένα, δεν θα μας το συμβούλευες».
     Επειδή η ατζέντα της ημέρας περιλάμβανε ‘παρελάσεις υπερηφάνιας’, και μάλιστα με δημαρχιακή... ευλογία, διαφόρων κουσουρλήδων, καλό είναι να θυμόμαστε την ‘κόλουρον αλώπεκα’ του αρχαίου μύθου, που έχει τους μιμητές της σε κάθε εποχή, και ιδιαίτερα στη δική μας. Δυστυχώς με πάθη και ελαττώματα πολύ χειρότερα από μια κομμένη ουρά, για τα οποία ‘αισχρόν εστι και λέγειν’. Τι προκοπή να περιμένουμε με τέτοια καμώματα;