Φόρος τιμής

Διαβάζω στην Guardian μια ασυνήθιστη είδηση. Ένας παλαίμαχος της RAF από τον καιρό του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Harold Jellicoe Percival, πέθανε πρόσφατα σε ηλικία 99 ετών σε οίκο ευγηρίας. Ήταν άγαμος, δεν είχε άλλους συγγενείς, και οι υπεύθυνοι του γραφείου τελετών σκέφθηκαν ότι δεν θα παρευρισκόταν κανένας στην κηδεία του. Έτσι δημοσίευσαν στον τοπικό τύπο την σχετική είδηση και μια έκκληση, που σύντομα διαδόθηκε μέσω των κοινωνικών δικτύων, για εν ενεργεία και απόστρατους στρατιωτικούς να τιμήσουν τον νεκρό. Κρίνοντας από την ανταπόκριση που είχε η έκκληση και τη δημοσιότητα που πήρε, αναμένεται τώρα να έρθουν στην κηδεία του εκατοντάδες κόσμου. Βέβαια, πολλοί από τους αναγνώστες σχολιάζουν ότι θα ήταν καλύτερα να επισκέπτονται κάποιοι τους μοναχικούς ηλικιωμένους όσο είναι εν ζωή, αλλά το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Είναι ένα παράδειγμα μιας υγιούς κοινωνικής αντίδρασης, έστω κι αν αντιπροσωπεύει μια επιφανειακή εκδήλωση ή μια συγκεκαλυμμένη ενοχή. Σε κάτι τέτοιες πράξεις οι Άγγλοι διακρίνονται ιδιαίτερα. Ας τις βλέπουμε από την καλή τους πλευρά.