Απόρρητα

Ξεφυλλίζοντας ηλεκτρονικά τον κυριακάτικο Guardian, σταματώ σε δυο ειδήσεις, μια πρωτοσέλιδη και μια στα πιο ‘ψιλά’. Η πρώτη: Ένα πρόγραμμα που λέγεται Boundless Informant (πληροφοριοδότης χωρίς σύνορα) μαζεύει από όλες τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες πληροφορίες απ’ όλο τον κόσμο για λογαριασμό της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (κάτι που δεν είναι βέβαια ακριβώς 'νέο'). Το 2012 μάζεψε, λέει, 97 δισεκατομμύρια διαφορετικές πληροφορίες. Και συνεχίζει. Η δεύτερη: τα μεγάλα σούπερ μάρκετ στη Βρετανία (και όχι μόνο εκεί, βέβαια) συλλέγουν στοιχεία για τις αγοραστικές συνήθειες των πελατών τους, μέσω των καρτών μέλους αλλά και μέσω των πιστωτικών και χρεωστικών καρτών που χρησιμοποιούν για την πληρωμή οι πελάτες. Με βάση τα στοιχεία αυτά παρέχουν στους πελάτες είτε εκπτωτικά κουπόνια είτε διαφημιστικό υλικό για είδη που αυτοί προτιμούν (ή που δεν προτιμούν). Ακόμη και διαφημιστικά μηνύματα μέσω συνδρομητικών καναλιών τους στέλνουν (κάτι που κάνει και η Google μέσα από τους υπολογιστές μας).

     Ξέρουμε ότι όλες οι σοβαρές χώρες (ακόμη και... η δική μας) έχουν νομοθεσία και Αρχές Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Προσοχή όμως: αυτά ισχύουν μόνο για ιδιώτες και μικρομεσαίους. Εξαιρούνται οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι κάθε είδους Μεγάλοι Αδελφοί. Αυτοί ΞΕΡΟΥΝ, όπως και οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων, με όλη τη σημασία της λέξης. Γι’ αυτό και «διαλέγουν πριν από μας, για μας».

     Τελικά ο κόσμος της διαφήμισης τα ήξερε όλα, εδώ και καιρό. Κι εμείς νομίσαμε ότι σβήνοντας το θρήσκευμα από τις ταυτότητές μας (διότι έτσι μας είπαν) γίναμε ξαφνικά αμερόληπτοι. Με Βιβλική ορολογία, διυλίσαμε τον κώνωπα και 'αποδεκατώσαμε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον'. Όσο για τα υπόλοιπα, άσε καλύτερα...