«What’s in a name? That which we call a rose
By any other name would smell as sweet».
Η γνωστή (στους αγγλομαθείς τουλάχιστον) γνώμη της σαιξπηρικής Ιουλιέτας είναι ότι ένα όνομα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, μια και αυτό που ονομάζουμε τριαντάφυλλο θα μύριζε το ίδιο γλυκά και με οποιοδήποτε άλλο όνομα. Ωστόσο ο π. Virghil Gheorghiu έγραφε ότι το όνομα δίνεται για την αιωνιότητα. Ας μείνουμε στην Ορθόδοξη αυτή άποψη, και πριν εκπνεύσει ο μήνας ας καταγράψουμε τις ονοματοδοσίες του Απριλίου. Προχθές η οκταήμερη εγγονή έλαβε το όνομα Δανάη Δέσποινα, ενώ την επομένη ο νεαρός ανιψιός Παναγιώτης έγινε πλέον μοναχός Σεβαστιανός, σε μια ιδιαίτερα κατανυκτική ακολουθία κατά την Αγιορειτική τάξη. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να τιμήσει κατά πάντα το όνομα και την τάξη του. Για την εγγονή θα ευχηθούμε στα βαφτίσια...
Να ζήσουν! Και Καλή Ανάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφή