Το μαγκάλι

Μνήμες από παλιά, ξεχασμένα χρόνια ανασκάλεψε η τραγική είδηση για τον θάνατο δυο σπουδαστών από αναθυμιάσεις αυτοσχέδιου μαγκαλιού σε κλειστό δωμάτιο. Πριν μερικές δεκαετίες δεν θα δημιουργούσε αίσθηση μια τέτοια είδηση: κάθε τόσο ακουγόταν ότι κάποιος, συνήθως ηλικιωμένος, είχε κοιμηθεί σε χώρο όπου έκαιγε το αρχαίο ελληνικό ‘πύραυνον’. Η εξάντληση του οξυγόνου από την ατμόσφαιρα οδηγούσε σε ατελή καύση, με αποτέλεσμα την παραγωγή μονοξειδίου του άνθρακα. Αυτό δεσμεύεται από την αιμοσφαιρίνη σαράντα φορές πιο εύκολα απ’ ό,τι το οξυγόνο, με αποτέλεσμα να εμποδίζει την πρόσληψη του τελευταίου από τον οργανισμό. Χωρίς να το πάρει είδηση κανείς πέφτει σε κώμα. Αν μείνει λίγο περισσότερο στον χώρο, τα αποτελέσματα είναι μοιραία. Όπως και έγινε στην περίπτωση των παιδιών αυτών, με άλλα τρία να βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Θύματα προς δόξαν της… μακροοικονομίας κι αυτά, όπως αναφέρει και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών σε σχετική ανακοίνωσή του.

      Συμφωνούμε απόλυτα με την κριτική για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο κόστος θέρμανσης που οδηγεί σε ανθρώπινες τραγωδίες. Μέχρι να αφυπνισθεί η πολιτεία όμως, σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, ας ξαναθυμηθούμε τις γνώσεις που κάποτε αποκτήσαμε στη στοιχειώδη χημεία του Γυμνασίου (ελπίζω να διδάσκονται ακόμη αυτά τα πράγματα), και ας μη παίζουμε με τη φωτιά.