‘L’état c’est moi’

Ακούγεται ίσως παράδοξο, αλλά ας το συλλογισθούμε λιγάκι. Πόσο διαφορετικά θα σκεφτόμασταν και θα ενεργούσαμε ως υπεύθυνοι πολίτες αν αντιμετωπίζαμε κάθε σχέση μας με το κράτος με τη λογική ότι ‘Το κράτος είμαι εγώ’; Όχι με την Λουδοβίκειο έννοια του ‘Αποφασίζω, διατάσσω, κάνω ό,τι μου καπνίσει και δεν δίνω λογαριασμό σε κανένα’, αλλά με την έννοια ότι ‘Είμαι κι εγώ μέρος του κράτους’, και συνεπώς αν κάτι δεν πάει καλά, έχω κι εγώ την ευθύνη μου (ίσως όχι στον ίδιο τομέα, αλλά σε κάποιον άλλο, για τον οποίο κάποιος άλλος πολίτης θα διαμαρτυρηθεί για το ‘κράτος’). Κι ακόμη, αν το κράτος βελτιωθεί σε κάτι, πρώτος εγώ έχω να κερδίσω, αν χειροτερέψει, θα χάσω κι εγώ αυτά που μου απέμειναν. Μήπως έτσι καταφέρουμε κάτι καλύτερο τον καινούργιο χρόνο.