Πρόκειται για την επανάληψη βεβαίως. Γνωστό το αρχαίο εκπαιδευτικό δόγμα, η κατάχρηση του οποίου οδήγησε στην... ψιττακία (απόπειρα γλωσσικής κάθαρσης της παπαγαλίας). Εν προκειμένω αναφέρομαι στη δημόσια ζωή του τόπου. Όπως τα παλιά σήριαλ και οι ελληνικές ταινίες που παίζονται και ξαναπαίζονται μέχρι που να φέρνουν ναυτία, έτσι και τα πολιτικά ήθη. Καταλήψεις και ανακαταλήψεις, δηλώσεις και αντιδηλώσεις, ραγδαίες και σφοδρές αντεγκλήσεις και εξελίξεις, κατάχρηση αναπνοής και σιέλου σε βίαια αντιπαράθεση, εισαγγελείς και ανακριτές, επιτροπές και προανακρίσεις, όλα τα έχουμε ξαναδεί. Ακόμη και τα CD και τα ‘στικάκια’ δεν είναι καινούργια παιχνίδια (πριν πέντε χρόνια ασχολούμασταν με το ροδαλό DVD κάποιου Ζαχόπουλου). Όλα μας έχουν απασχολήσει στις σελίδες αυτές, είτε προς τέρψιν είτε προς αγανάκτησιν, δεν μας δίδαξαν όμως απολύτως τίποτε. Φοβούμαι ότι η όποια διασκέδαση μπορεί να μας πρόσφεραν κάποτε έχει προ πολλού εκλείψει, ενώ η ναυτία από τα παλιά σήριαλ δεν συγκρίνεται με τη γενικευμένη παράλυση που προκαλούν τα δρώμενα που κατακλύζουν τα δελτία ειδήσεων. Την μάθηση μπορούμε να την ξεχάσουμε. Ακόμη και οι παλαιοί εκφωνητές έχουν ξεμείνει από λέξεις. Η Έλλη Στάη μιλούσε απόψε για ‘ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ’, που αποδείχθηκε ότι ήταν η εξής μία: διαπιστώθηκε ο χρόνος αντιγραφής του ‘στικ’. Η συνέχεια στο επόμενο.
Καλησπέρα σας και καλή χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας την ανάρτηση θυμήθηκα κάποιον που ονόμαζε την επανάληψη μητέρα της μαθήσεως και αδελφή της αγανακτήσεως ...
Πολύ καλό, ευχαριστώ! Καλή χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μέθοδος παλιά και δοκιμασμένη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως ο μαθητής για ν' αποστηθίσει, για να καταλάβει, για μάθει, θα πρέπει να επαναλάβει, έτσι και ο Δρ Γκέμπελς συνιστούσε:
"Θα λέμε συνεχώς ψέμματα. Με το πέσε-πέσε κάτι θα μείνει"!
Ναι, η επανάληψη χρειάζεται στη μάθηση, αλλά το είδος της μάθησης έχει σημασία: είναι αυτή που οδηγεί στη γνώση και στην κατανόηση ή είναι αυτή που παραπλανεί και μάλιστα συστηματικά;
Η διαφορά έγκειται στην κριτική σκέψη, αυτή που διαχωρίζει έναν άνθρωπο από άλλα ευφυή ζώα. Δυστυχώς, η τηλεόραση είναι το μέσο που αδρανοποιεί αυτήν ακριβώς την ικανότητα του ανθρώπου που αρκείται στην εικόνα, η οποία συνοδεύει τα κίβδηλα λόγια...