[Ηλ. Μακρής, Καθημερινή 17-10-12]
Από παράδοξα άλλο τίποτε στην εποχή μας. Κοντά στα πολλά άλλα, ας καταγράψουμε κι αυτό. Απ’ όσα ακούμε καθημερινά για τις απαιτήσεις της τρόικας περί σχέσεων εργασίας, τριετιών, ωριμάνσεων, εξισώσεων μισθών και βάλε, απώτερος σκοπός του όλου εγχειρήματος είναι (αν δεχθούμε ότι αυτά θα ισχύσουν) η δημιουργία ενός κομμουνιστικού εργασιακού καθεστώτος. Εκεί δεν είχε σημασία αν ήσουν σπουδασμένος ή χειρώναξ, αν δούλευες τη γη ή παίδευες το μυαλό σου σε κανένα επιστημονικό εργαστήριο: τις ίδιες τρεις κι εξήντα θα έπαιρνες, εκτός βεβαίως αν ήσουν γραμμένος στο κόμμα. Η απαίτηση αυτή έρχεται από τη λεγόμενη ‘Μέκκα του καπιταλισμού’, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και σαν να μην έφτανε ως εδώ το παράδοξο, στην επιδίωξη αυτή οι καπιταλιστές βρίσκουν σθεναρά αντίσταση από τα... κομμουνιστικά κόμματα. Αν μπορείτε, βγάλτε άκρη! 
[Ηλ. Μακρής, Καθημερινή 13-10-12]
Έχουν έλθει τόσο τα πάνω κάτω που δεν ξέρω αν έχει πλέον κάποιο νόημα να παρακολουθεί κανείς τα πολιτικά-οικονομικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά απέχω, που δε σημαίνει βέβαια ότι δεν προβληματίζομαι.
Το θέμα είναι αν και πώς θ' αντιδράσουμε.