Εφημερίες

Κάθε τόσο γίνεται δημόσια συζήτηση (και συχνά κινητοποιήσεις) για το αν και πότε θα πληρωθούν οι εφημερίες των γιατρών στα νοσοκομεία, συνήθως με πολλούς μήνες καθυστέρηση. Όσοι έχουμε ζήσει την εμπειρία της εφημερίας είτε στα χρόνια της ειδίκευσής μας είτε και στη συνέχεια, συχνά για μια ολόκληρη ζωή, γνωρίζουμε τις απαιτήσεις της και την όλη αναστάτωση που προκαλεί στο ‘βιολογικό ρολόι’ του εφημερεύοντος, που καλείται κάθε 2-3 μέρες να κάνει τη μέρα νύχτα για να ανταποκριθεί στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις του συστήματος υγείας.

Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς για τις εφημερίες και τα προβλήματά τους. Αυτό που θα μας απασχολήσει εδώ είναι ο τρόπος πληρωμής. Από τη στιγμή που οι εφημερίες είναι μέρος της εργασίας του νοσοκομειακού γιατρού, θα πρέπει να συνυπολογίζονται στις τακτικές αποδοχές του, και όχι να πληρώνονται ετεροχρονισμένα και κατά περίπτωση. Στην Αγγλία, το συμβόλαιο του κάθε γιατρού, από τον ειδικευόμενο μέχρι τον διευθυντή και τον Πανεπιστημιακό καθηγητή, προβλέπει πόσες εφημερίες του αναλογούν κατά μήνα με βάση τον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Οι εφημερίες αυτές μεταφράζονται σε επιπλέον ώρες εργασίας, και η αμοιβή τους προστίθεται στον τακτικό μηνιαίο μισθό του. Αν ποτέ χρειασθεί να κάνει εφημερίες εκτός προγράμματος (π.χ. σε περίπτωση ασθενείας συναδέλφου), μόνο τότε μπορεί να διεκδικήσει πρόσθετη αμοιβή για τις έκτακτες αυτές ημέρες εργασίας.

Θα απαντήσει βέβαια κανείς ότι αυτά γίνονται όταν ‘λεφτά υπάρχουν’. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά γιατί δεν τα κάναμε τότε που όντως υπήρχαν;