Νόμιμα και ανήθικα

Η διαφορά του νόμιμου από το ηθικό έχει αναλυθεί διεξοδικά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με αφορμή την ιστορική ρήση γαλάζιου τέως υπουργού. Δεν λέω ότι την μάθαμε στην πράξη, διότι αυτό απαιτεί άλλες προϋποθέσεις, συνεχή καλλιέργεια και παράδειγμα εκ των άνω. Έλα όμως που και σε παγκόσμιο επίπεδο διαπιστώνουμε ότι η λεπτή αυτή διάκριση δεν γίνεται αντιληπτή ούτε στις ‘καλύτερες’ οικογένειες. Όπως μας αποκαλύπτει έρευνα που έκανε το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης (Tax Justice Network) και δημοσιεύει η εφημερίδα Observer (υπάρχει ολόκληρη η σχετική έκθεση στο Διαδίκτυο), υπολογίζεται ότι τα αφορολόγητα ποσά που αποκρύπτονται σε διάφορους φορολογικούς ‘παραδείσους’ ανά τον κόσμο (από την Ελβετία μέχρι τα νησιά Cayman) φθάνουν τα 21 τρισεκατομμύρια δολλάρια (13 τρις λίρες Αγγλίας), που αντιστοιχούν με το άθροισμα του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος ΗΠΑ και Ιαπωνίας. Πρόκειται για εκτίμηση μόνο—ποιος μπορεί να ξέρει τα ακριβή ποσά; Βέβαια, όλοι αυτοί οι ‘παράδεισοι’ λειτουργούν νόμιμα, για να εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά για την ηθική τους υπόσταση δικαιούμαστε να έχουμε σοβαρές αμφιβολίες. Όπως γράφει η Guardian, οι ηγέτες των G20 έχουν επανειλημμένα υποσχεθεί να κλείσουν τα λιμάνια αυτά των διεθνών φοροφυγάδων, αλλά πολλές χώρες αρνούνται να δώσουν τα στοιχεία τους στις φορολογικές αρχές. Οι σεμνά αποκαλούμενες ‘αγορές’ λοιπόν δεν είναι κάποια απρόσωπα όντα, αλλά συγκεκριμένοι επώνυμοι που επωφελούνται από τη μυστικότητα των ιδιωτικών τραπεζών για να ζουν και να πλουτίζουν παρασιτικά εις βάρος των πολλών ανά τον κόσμο, που βλέπουν τα μετρημένα εισοδήματά τους να ακρωτηριάζονται καθημερινά στον βωμό της οικονομικής σταθερότητας. Μέχρι πότε;  

Υ.Γ. Με την σημερινή, οι αναρτήσεις της σελίδας αυτής φθάνουν τις 1200. Δεν έχω τούρτα να κεράσω, αλλά εσείς συνεχίστε να περνάτε από εδώ, και βλέπουμε.