Επέτειος του μεγάλου σεισμού του 1978 σήμερα: 34 χρόνια από την (κυριολεκτικά) συγκλονιστική εκείνη βραδιά. Πολλά έγιναν από τότε, και άλλου είδους ‘δονήσεις’ κυριαρχούν σήμερα στη δημόσια ζωή. Με επίγνωση της κατάστασης της χώρας και χωρίς διάθεση μεμψιμοιρίας, ας σκεφθούμε ότι ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί Έλληνες από αλλού περιμένουμε βοήθεια, και ας θυμηθούμε ένα πολύ εύγλωττο τροπάριο της ακολουθίας του σεισμού (26 Οκτ.):
"Παναγία Δέσποινα, του κόσμου βοήθεια και ελπίς Χριστιανών, σε νυν εκδυσωπούμεν και σέ παρακαλούμεν, αγαθή, υπέρ ημών ημαρτηκότων και απεγνωσμένων, τον Υιόν σου και Κύριον ίλεων ποιήσαι, Θεοτόκε. Έχεις γαρ το δύνασθαι τη μητρική σου προς αυτόν χρωμένη παρρησία. Πρόφθασον, Άχραντε, πρόφθασον, μεσίτευσον, και ρύσαι τον λαόν σου της ενεστώσης απειλής. Δια σπλάγχνα ελέους μη παρίδης τους υμνούντας σε"
Τι ήταν κι εκείνο το βράδυ του 1978; Αλησμόνητη αίσθηση αδυναμίας μπροστά στην καταχθόνια απειλή. Ο Θεός να ελεά μας! (όπως λένε και οι Πόντιοι)
ΑπάντησηΔιαγραφή