Ψευδαισθήσεις

Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα εσωτερικά των κομμάτων, και συνεπώς δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο αυτά εκλέγουν τους ηγέτες τους. Ωστόσο, είχα ανέκαθεν την εντύπωση ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου υπάρχουν επιλογές, τις οποίες μπορεί κανείς να επιδοκιμάζει ή και να αποδοκιμάζει, με τρόπο στοιχειωδώς κόσμιο. Όταν λοιπόν οι προτεινόμενες επιλογές σ’ ένα κόμμα ‘εξουσίας’ είναι η εξής μία, τότε κάτι δεν πάει καλά (ας όψεται βέβαια ο προκάτοχος που έδωσε το υπόδειγμα), και η παλαιά μου εντύπωση αποδεικνύεται ψευδαίσθηση. Δεν απομένει παρά να υπάρχει στις κάλπες η επιλογή να ρίξεις 'Ναι' ή 'Όχι' για τον μοναδικό υποψήφιο, αλλά μου φαίνεται ότι έχω υπερβολικές απαιτήσεις.