Άκουσα την ιστορία από πρώτο χέρι, και την καταγράφω. Μια νέα γυναίκα ζούσε με την πεθερά της, που ήταν επιθετική και δύσκολη, στα πλαίσια μιας χρόνιας ανοϊκής κατάστασης. Μια μέρα η ηλικιωμένη πεθερά, που η ομιλία της ήταν από πολύ καιρό συγκεχυμένη και ακατανόητη, φώναξε κοντά της τη νύφη της και, εντελώς απροσδόκητα, της είπε ολοκάθαρα και ψιθυριστά, σαν μυστικό: «Σ’ αγαπώ πολύ, και σ’ ευχαριστώ για όσα έκανες για μένα!». Μετά την εκμυστήρευση αυτή ξαναγύρισε στον συνηθισμένο ακατάληπτο λόγο της, και το ίδιο βράδυ πέθανε ειρηνικά στον ύπνο της. Η νέα γυναίκα διηγιόταν την ιστορία με συγκίνηση. Δυο λέξεις που σφράγισαν και επικύρωσαν μια ζωή. Ένα μικρό θαύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου