Όνομα και πράμα

Είναι παλιά και δοκιμασμένη πολιτική συνταγή: όταν κάτι (π.χ. μια υπηρεσία) δεν δουλεύει σωστά, αντί να αναθεωρήσουμε τον τρόπο λειτουργίας του, αλλάζουμε το όνομά του. Το επικοινωνιακό κέρδος δεν είναι καθόλου αμελητέο, όσο για την ουσία--μεταξύ μας--ποιος νοιάζεται; Έτσι, τα διάφορα υπουργεία περνούν από διάφορα ονόματα που εξυπηρετούν τις εκάστοτε ανάγκες του φαίνεσθαι. Επειδή το Δημόσιας Τάξης έγινε Προστασίας του Πολίτη, ξαφνικά αποκτήσαμε προστασία; (την τάξη την είχαμε χαμένη ούτως ή άλλως). Ή μήπως από τότε που διαθέτουμε Υπουργείο Πολιτισμού γίναμε πλέον πολιτισμένοι;
     Με βάση την αρχή αυτή, η λύση στο Ευρωπαϊκό και Ελληνικό χρηματοπιστωτικό πρόβλημα ίσως είναι απλή: αλλαγή ενός ονόματος. Αν αύριο το πρωί το Ευρώ μετονομαζόταν σε Δραχμή, χωρίς καμία άλλη μεταβολή, το κέρδος θα ήταν διπλό. Η Ελλάδα θα είχε επιστρέψει... στη δραχμή, ενώ η Ευρώπη θα είχε ένα νέο νόμισμα. Νέο; Όχι βέβαια! Οι εντυπώσεις όμως μετράνε. Άλλωστε, η ‘οικονομία’ είναι πρωτίστως ψυχολογία.