Μια παραβολή

[Του Ηλ. Μακρή, Καθημερινή 5/2/2012]

Φαντασθείτε έναν άνθρωπο σοβαρά άρρωστο με πολύ υψηλό πυρετό που πηγαίνει σε μεγάλο νοσοκομείο για να βρει την υγεία του και να μπορέσει να ξαναδουλέψει. Εκεί του κάνουν εξετάσεις, του βρίσκουν αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια και καθίζηση και άλλες παθολογικές τιμές, και του υπόσχονται μεγάλες δόσεις αντιβιοτικού, υπό ορισμένους όρους όμως: να κόψει τα χέρια και τα πόδια του, και να δωρίσει τα νεφρά και τα πνευμόνια του στο νοσοκομείο για κάθε νόμιμη χρήση και αξιοποίηση. «Μα πώς θα δουλέψω χωρίς χέρια και πόδια;» απορεί ο ασθενής. «Αυτό είναι άσχετο με το πρόβλημά σου», απαντούν οι γιατροί, «ούτως ή άλλως με τον πυρετό που έχεις δεν δουλεύεις. Με το αντιβιοτικό που θα πάρεις μόνο από μας (μη τύχει και πας πουθενά αλλού!) θα πέσει ο πυρετός σου και θα γυρίσουν στο κανονικό οι τιμές των εργαστηριακών σου εξετάσεων». «Μα, χωρίς νεφρά και πνευμόνια θα πεθάνω!» ενίσταται και πάλι ο άρρωστος. «Όχι δα, θα εξακολουθείς να υπάρχεις σε μόνιμη φυτική κατάσταση!» λένε οι γιατροί, τρίβοντας τα χέρια διότι θα έχουν εξασφαλίσει τα ζωτικά όργανα, όπως και την συνεχή κατανάλωση του αντιβιοτικού που οι ίδιοι παράγουν. Και προσθέτουν: «Για να είμαστε εντάξει και με τη δεοντολογία, υπόγραψε εδώ, εσύ και οι συγγενείς σου, ότι συμφωνείς να υποβληθείς στη θεραπεία που σου προσφέρουμε, χωρίς παρεκκλίσεις».
    Αν πιστεύετε ότι η παραπάνω παραβολή έχει κάποια ομοιότητα ή αντιστοιχία με πραγματικές καταστάσεις, τότε η φαντασία σας δεν έχει όρια.

[Απεστάλη στην Καθημερινή 7/2/2012]