Καρφιά και πέταλα

Παραδοσιακά ξέραμε περίπου τί απόψεις θα συναντούσαμε όταν αποφασίζαμε να διαβάσουμε κάποια εφημερίδα. Θα ήταν ‘μαζί με’ ή ‘αντίθετες με’ την όποια, κατά περίπτωση, παράταξη, φατρία ή ιδεολογία είχε ως αφανή σημαία το συγκεκριμένο έντυπο και οι άνθρωποί του. Σήμερα τέτοια μονολιθική σιγουριά βρίσκει κανείς μόνο σε ‘βαμμένα’ κομματικά φυλλάδια. Τους περισσότερους αρθρογράφους, ιδίως στις κλασικές εφημερίδες, χαρακτηρίζει μια τακτική που θυμίζει το καρφί και το πέταλο της παροιμίας. Αυτά που πριν μερικούς μήνες αφόριζαν σήμερα τα υποδέχονται ως επιτυχίες (και αντίστροφα), ενώ από μέρα σε μέρα βλέπουμε να αλλάζουν πλευρές με την κανονικότητα του εκκρεμούς. Υπάρχει βέβαια μια λογική εξήγηση: από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί ότι η όποια πολιτική ή οικονομική εξέλιξη του σήμερα θα εξελιχθεί αύριο σε ‘σωτηρία’ ή σε ‘τραγωδία’, όλοι προτιμούν να πατούν σε δυο βάρκες, έστω κι αν αυτή η διγλωσσία αντηχεί τουλάχιστον περίεργα στους αναγνώστες τους. Δεν είναι κακό να αλλάζει κανείς γνώμη βλέποντας το πώς πορεύονται τα πράγματα, και να ομολογεί ότι προηγουμένως έσφαλε. Αυτό που είναι κακό είναι να ισχυρίζεται κανείς ότι ανέκαθεν αυτό υποστήριζε, έστω κι αν όλοι μέχρι χθες έβλεπαν να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.