‘Κέικ σοκολάτας με μαγιονέζα’ είναι ο τίτλος που διαβάζω εν παρόδω σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή. Δεν έχω κακές σχέσεις ή ‘προηγούμενα’ ούτε με το ένα ούτε με το άλλο συστατικό, μόνο που τα φαντάζομαι σε χωριστά πιάτα και με διαφορετική συνοδεία. Για να μιλήσουμε πολιτικά, το ‘απαρτχάιντ’ μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής δεν βλάπτει: το γλυκό να είναι γλυκό και το πικάντικο πικάντικο. Ωστόσο, δεν θα μείνουμε εδώ σήμερα. Η ανάμιξη ανομοίων πραγμάτων με τρόπο τηλεοπτικώς εξεζητημένο γεννά το ερώτημα: σε καιρό κρίσεως το πρόβλημά μας είναι πώς θα κατασκευάσουμε ένα ακόμη πιο ‘εξαντρίκ’ γλύκισμα για να ανακατώσουμε τα--υποτίθεται--πεινασμένα στομάχια μας; Ακολουθούμε κι εδώ τη συμβουλή της Μαρίας Αντουανέτας και προσπαθούμε να επινοήσουμε το διαφορετικό παντεσπάνι; Πέρα από την ξεδιάντροπη πρόκληση προς τους πραγματικά πεινασμένους, φοβούμαι ότι τέτοια θεάματα θυμίζουν τα ρωμαϊκά γαστριμαργικά όργια, όπου οι δαιτυμόνες έτρωγαν αλλόκοτα παρασκευάσματα και προκαλούσαν στη συνέχεια έμετο για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Ενώ έξω η αυτοκρατορία πήγαινε για φούντο.
Με έκανες να γελάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή