Παιδευτικά

Καλή χρονιά σε όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς! Ξέρω ότι πολλοί θα με στραβοκοιτάξουν («Καλά, δεν βλέπεις το χάλι γύρω σου;»), αλλά θα επιμείνω. Τα αποτελέσματα της Παιδείας ποτέ δεν ήταν ευθέως ανάλογα με τα διαθέσιμα ‘μέσα’ και τους ‘πόρους’, ούτε εξαρτώνταν μόνο από αυτά. Το μεράκι του δασκάλου και η δίψα του μαθητή ήταν ανέκαθεν οι κύριες συνιστώσες. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν σταμάτησαν να βγάζουν διακεκριμένους επιστήμονες ακόμη και μέσα στη Γερμανική κατοχή.
     Κι ένα τεχνικό ζήτημα. Δεν μπορεί η ψηφιακή τεχνολογία να υποκαταστήσει τους παραδοσιακούς τρόπους μάθησης. Δεν είμαι οπισθοδρομικός, αλλά πρώτα έμαθα να γράφω με το χέρι μου και δεκαετίες αργότερα να παίζω με το ποντίκι. Η γραφή είναι βασική δεξιότητα που καλλιεργεί την κινητική μνήμη και συμβάλλει ενεργητικά στη μάθηση. Ο υπολογιστής είναι απλώς προέκταση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στα οποία είναι εθισμένα πολλά παιδιά από μικρά, συχνά με τελείως παθητική συμμετοχή. Ο καθηγητής μας στη Βιοχημεία Αντώνης Τρακατέλλης ακούραστα γέμιζε σε κάθε παράδοσή του 6-7 μαυροπίνακες με χημικούς τύπους, που οι παρόντες στο αμφιθέατρο αντιγράφαμε πιστά (δεν μοίραζαν φωτοτυπίες τότε, ούτε είχαμε PowerPoint). Συμβουλή ενός μη δασκάλου προς κάθε ενδιαφερόμενο: ενθαρρύνετε τα παιδιά να γράφουν στο χέρι. Έχουν πολλές άλλες ευκαιρίες να ασχοληθούν με τους υπολογιστές. Ας μην τα κάνουμε δια βίου ανάπηρα.