Για ένα μπουκάλι νερό

Δεν πρόκειται για κάποιο νέο γουέστερν σπαγγέτι του τύπου ’Για μια χούφτα δολλάρια’. Ίσως όμως να είναι κάτι χειρότερο. Βρήκα σήμερα το βίντεο 'The story of bottled water' (Η ιστορία του εμφιαλωμένου νερού), και το συνιστώ σε όλους (απαραίτητη η καλή γνώση της αγγλικής--δεν ξέρω αν κυκλοφορεί και μεταφρασμένο). Στην ουσία μας περιγράφει με γραφικό τρόπο πώς η ‘κατασκευασμένη ζήτηση’ (manufactured demand) προωθεί κάτι που δεν χρειαζόμαστε και ταυτόχρονα καταστρέφει αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο. Δείτε το βίντεο, και ξανασκεφθείτε τί ακριβώς συμβαίνει κάθε φορά που παίρνουμε ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Υπάρχουν περιπτώσεις που αυτό χρειάζεται (π.χ. ταξίδια σε χώρες με άγνωστη ποιότητα νερού), αλλά να μας το σερβίρουν σε κάθε εστιατόριο, είτε το ζητήσουμε είτε όχι; Το καθημερινό φορτίο των πλαστικών μπουκαλιών στον πλανήτη είναι τεράστιο, και το επωμίζονται σε μεγάλο βαθμό χώρες του Τρίτου Κόσμου που συσσωρεύουν τα τοξικά απόβλητα της αποδόμησης (downcycling) και όχι της ανακύκλωσης (recycling) του πλαστικού. Συνεπώς, μην αποδέχεστε εύκολα το σερβίρισμα του εμφιαλωμένου νερού. Ρωτήστε το γκαρσόνι: τόσο κακό είναι το νερό της περιοχής σας; Γιατί στο σπίτι μου πίνω από τη βρύση και στο μαγαζί σας πρέπει να πάρω μπουκάλι, και μάλιστα με καπέλο και ΦΠΑ; Κι αν το μαγαζί δεν έχει κανάτες, να τους τις κάνουμε δώρο.
Σημ. Κάποια στιγμή θα αναρτήσω σε μετάφραση το κείμενο του βίντεο.