Μνήμη θανάτου

Σεισμός στη Νέα Ζηλανδία, για δεύτερη φορά στο ίδιο μέρος μέσα σε μήνες, με πολλά ανθρώπινα θύματα και μεγάλες καταστροφές. Άλλου είδους σεισμοί στις γειτονικές Αραβικές χώρες, με τη μία εξέγερση να διαδέχεται την άλλη και με καθεστώτα που θεωρούσαν εαυτά περίπου άτρωτα να σωριάζονται σαν τραπουλόχαρτα ή να προσπαθούν να πνίξουν στο αίμα την αντίθεση. Κι εμάς τους υπόλοιπους (εντός και εκτός Ελλάδος), να ‘περιστρεφόμαστε’ (θυμάστε αλήθεια το πεζοτράγουδο του Κώστα Χατζή;) γύρω από χρέη, ομόλογα, επιτόκια, πετρέλαια (και τις τιμές τους), κομματικά παιχνίδια, να αλληλοτρωγόμαστε και να αλληλοκατηγοριόμαστε, κλείνοντας επιδεικτικά τα μάτια στο μοναδικό βέβαιο γεγονός ότι ‘μία ροπή, και ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται’.

ΥΓ. Αξίζει να παραθέσω το κείμενο του τραγουδιού:

Περιστρεφόμαστε...
κι εσύ κι εγώ κι οι άλλοι
περιστρεφόμαστε αναπνέοντας αιθάλη
περιστρεφόμαστε και κοιταζόμαστε
λέμε η ζωή δεν είναι αυτή που ονειρευόμαστε..
λέμε τι κρίμα διαρκώς να σκοτωνόμαστε
και αναλόγως ο καθένας βολευόμαστε
και πάμε σπίτι μας και ήσυχοι κοιμόμαστε
και περιστρεφόμαστε
κι εσύ κι εγώ κι οι άλλοι
κι όμως κοιμόμαστε με ήσυχο κεφάλι.
Περιστρεφόμαστε στου κόσμου την αυλή
κάτω απ’ την τέντα του γαλάζιου ουρανού μας
κι έχουμε γίνει ο καθένας μιά απειλή
μιά απειλή του φουκαρά του διπλανού μας
και κοιταζόμαστε..
λέμε ο κόσμος είναι ζούγκλα ε;
μη γελιόμαστε
κλαίμε λιγάκι όταν κάπως συγκινιόμαστε
στο "δε βαριέσαι"τελικά παραδινόμαστε
και πάμε σπίτι μας και ήσυχοι κοιμόμαστε
και περιστρεφόμαστε και κλαίνε τα πουλιά
στις παρυφές καθώς γυρίζουνε των λόφων
για μας που ήσυχοι αλλάζουμε φιλιά
στην εποχή των περιστρόφων...