Τσάμικος

Μια και στο σχεδιαζόμενο νέο Λύκειο προτείνεται να αντικατασταθεί η Ιστορία από τον χορό, ας επωφεληθούμε κι ας παντρέψουμε τα δυο ‘μαθήματα’ σε ό,τι πιο λεβέντικο έγραψαν ο Μάνος Χατζηδάκις με τον Νίκο Γκάτσο, και ερμήνευσε βέβαια με ιδανικό τρόπο ο Μανώλης Μητσιάς.

Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.

Σημ. Επειδή από 'τσακάλια' κι 'αρκούδες' έχουμε πήξει, τουλάχιστον ας μάθουμε να χορεύουμε κανένα τσάμικο. Πάντα χρειάζεται στα πανηγύρια του βουνού...