Καθ’ οδόν για την ψήφο αντικαθιστώ το (αδιάφορο) άσμα του ραδιοφώνου με μια από τις παλιές μου ηχογραφήσεις, και μου προκύπτει το εξαιρετικά νοσταλγικό τραγούδι του τίτλου, τραγουδισμένο από την απίστευτη φωνή της Πόπης Αστεριάδη. Άλλες εποχές τότε. Με το τραγούδι αυτό έκλεινε για μένα τον καιρό της στρατιωτικής θητείας κάθε 48ωρη άδεια (αυτές οι άδειες θα γίνουν στο εξής περισσότερες, όπως ακούσαμε, για να μειωθεί η δαπάνη τροφοδοσίας των στρατιωτών--αυτό που λένε «Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ’ αλεύρι»). Τώρα το τέλος της Κυριακής σημαίνει τη λήξη του εκλογικού πυρετού (μάλλον ‘δέκατα’ ήταν από άποψη ενδιαφέροντος) και την επιστροφή στην πραγματικότητα. Και η Κυριακή; «Ας καρτερούμε μι’ άλλη, που νά ’ναι ολόκληρη ζωή... μια Κυριακή τόσο μεγάλη». Και χωρίς εκλογές.
Ακριβώς όπως τα λέτε γιατρέ μου..πάει πια και αυτή η Κυριακή.Η Π. Αστεριάδη αγαπημένημου θυμίζει νεανικές μου στιγμές νέου κύματος.Καλή εβδομάδα σας εύχομαι " γείτονα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ, και καλά μας μυαλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καλή Σαρακοστή, που αρχίζει σήμερα, για τα Χριστούγεννα!