Εθνική Ημέρα Παιδείας

Θα μπορούσε κάλλιστα να ανακηρυχθεί ως τέτοια η σημερινή, και να λάβει εορταστικό χαρακτήρα, με ανάλογες εκδηλώσεις, για να τιμήσει τις εικόνες που είδαμε και τα δεδομένα που εισπράξαμε για την εγχώρια παιδεία:

• Ένα άθροισμα μαινομένων αδιορίστων ‘εκπαιδευτικών’ να ξεπατώνουν τη σιδερόπορτα της εισόδου του υπουργείου
• Αποτελέσματα πανελληνίων εξετάσεων που εισάγουν φοιτητές σε ΤΕΙ με μέση βαθμολογία κάτω της μονάδας
• Παρά την κατάργηση της βάσης εισαγωγής του 10, ανακοίνωση ότι υπάρχουν 4000 αζήτητες θέσεις σε ‘ανώτατες’ σχολές.
• Μία (ακόμη) υπουργό να εξαγγέλλει μία (ακόμη) μεταρρύθμιση με ορίζοντα 2-3 ετών
• Εξαγγελία για 15.500 προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τα υπάρχοντα κενά (μα τόσο έξω πέφτουμε στους υπολογισμούς και κάνουμε κάθε χρόνο την ίδια κουβέντα;).

Ίσως είναι απαισιόδοξο να βλέπει κανείς μόνο τα αρνητικά και να μην σχολιάζει π.χ. τους αριστούχους, που βέβαια πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, ανεξάρτητα από το ‘σύστημα’. Όμως το τελευταίο κρίνεται κυρίως από τα ελαττώματά του, και από το γεγονός ότι ούτε (εκ)παιδεύει αυριανούς επιστήμονες και λειτουργούς ούτε (δια)μορφώνει ώριμους και υπεύθυνους πολίτες. Που μεταξύ των άλλων θα ενημερώνονται εγκαίρως για τις ικανότητές τους και θα κατευθύνονται υπεύθυνα προς εργασιακές λύσεις που θα τους εξασφαλίζουν μέλλον καλύτερο από την επ’ αόριστον αναβολή της ενηλικίωσης, ‘λόγω σπουδών’. Και επειδή την ωδή της μεταρρύθμισης την έχουν τραγουδήσει πολλοί μέχρι σήμερα, με τα αποτελέσματα που βλέπουμε, ας σημειώσουμε ότι άδεται καλύτερα στο σκοπό του χορού του Ζαλόγγου: «Έχετε γειά, βρυσούλες...».

Σημείωση: Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διαβάσουν ένα 'κλασικό' άρθρο του Σαράντου Καργάκου που άπτεται του θέματός μας. Συνιστάται ανεπιφύλακτα.