Θεωρίες και υποθέσεις

(Το σκίτσο--άσχετο με το θέμα, αλλά επίκαιρο--του Ηλ. Μακρή από την Καθημερινή 21/8/2010)

Πριν αρκετούς μήνες--ή μήπως είναι ήδη χρόνια;--άκουγα στο ραδιόφωνο ότι οι αστρονόμοι διαφωνούν μεταξύ τους για το πώς πρέπει να ερμηνεύσουν την αλλαγή στο χρώμα του Πλούτωνα και ότι σκέφτονται να τον υποβιβάσουν από πλανήτη σε "νάνο πλανήτη". Εξάλλου, κάθε τόσο ακούμε για ποικίλες διαμάχες επιστημόνων (π.χ. γεωλόγων, ανθρωπολόγων, βιολόγων κ.α.) για υποθέσεις ή θεωρίες πάνω σε πράγματα που πρακτικά δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποδείξουν πέραν πάσης αμφιβολίας (π.χ. αν υπάρχουν 10 ή 11 διαστάσεις στο σύμπαν, ή αν η ηλικία της γης είναι 2, 20 ή 200 εκατομμύρια--ή δισεκατομμύρια--χρόνια). Καλή η επιστήμη, καλές και οι θεωρίες. Ωστόσο, ακόμη και αν αποδειχθεί ορθή η μία ή η άλλη υπόθεση, δεν πρόκειται να αλλάξει στο ελάχιστο τη ζωή μας.

Όπως έλεγε ο Σέρλοκ Χολμς στον Δρα Γουώτσον, ομολογώντας την άγνοιά του για το ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο: “Τι στην ευχή σημαίνει για μένα; Εσύ λες ότι γυρίζουμε γύρω από τον ήλιο. Αν γυρίζαμε γύρω από το φεγγάρι, αυτό δεν θα έκανε ούτε μια πεντάρα διαφορά σε μένα ή στη δουλειά μου." Με άλλα λόγια, πέρα από το να αναδείξουν (στο πεδίο του τον καθένα) κάποιον ως θεωρητικό επιστήμονα, οι ποικίλες υποθέσεις μπορούν να αφήνουν εμάς τους υπόλοιπους αδιάφορους, χωρίς να χάνουμε τίποτε σπουδαίο.