Κοινωνικό AIDS

Μερικές λέξεις και έννοιες χωρίς τις οποίες θα μπορούσα άνετα να ζήσω:

• Κατάληψη: πολιτικός ‘ευφημισμός’ που περιλαμβάνει και εξιδανικεύει κάθε είδους έκνομη πράξη, από ποικίλες μερίδες της κοινωνίας (αν αντί για κτίρια οι διάφοροι ‘καταληψίες’ άρπαζαν και κατέστρεφαν π.χ. ένα υπουργικό αυτοκίνητο, θα είχαν την ίδια ανεκτική αντιμετώπιση;)
• Άσυλο: ειδικά όταν προσδιορίζεται ως ‘Πανεπιστημιακό’ (του δώσαμε και τριτοβάθμιο χαρακτήρα, να μη βασκαθούμε). Το υπ’ αριθμόν 1 άγος της σύγχρονης μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
• Αποκλεισμός (π.χ. δρόμων, διοδίων, λιμανιών, χωματερών και άλλων χώρων που εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο).
• Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια: έχουν τόση σχέση με την Παιδεία όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αποκλειστικά και μόνο ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής συγκεκριμένων πολιτικών χώρων.

Επειδή οι περισσότερες απ’ αυτές τις ενέργειες χρησιμοποιούνται ως προκαλύμματα παρανομίας, και επειδή όλες έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος, άμεσο (π.χ, πρόσθετη φορολόγηση για κάλυψη ζημιών) ή έμμεσο (π.χ. απώλεια εισοδήματος από εργαζομένους, καταστροφή ευπαθών ειδών, παρακώλυση συγκοινωνιών κτλ.), θα πρέπει να αναλογισθούμε σε τι βαθμό αναισθησίας έχουμε φτάσει ώστε να τις αποδεχόμαστε ως ‘φυσιολογικές’ εκδηλώσεις της καθημερινής μας ζωής, χωρίς να αντιδρούμε. Μια τέτοια κατάσταση στην Παθολογία λέγεται AIDS, και ο οργανισμός που την φέρει είναι καταδικασμένος.