Ποιά αξιοπιστία;

Ούτε ενθουσιασμό ούτε βέβαια ‘χαράν μεγάλην σφόδρα’ μπορεί να προκαλεί το γεγονός ότι οι ‘κουτόφραγκοι’ μας τραβάνε σοβαρά το αυτί για τα οικονομικά και άλλα στοιχεία που βγάζουμε προς τα έξω ως χώρα. Ο Σολομών έγραφε ότι ‘αιρετώτερον όνομα καλόν ή πλούτος πολύς’, που σημαίνει ότι το καλό όνομα (κύρος, αξιοπιστία, φερεγγυότητα, αξιοπρέπεια και ό,τι άλλο θετικό) δύσκολα αποκτάται και ακόμη πιο δύσκολα αποκαθίσταται αν καταρρακωθεί.

Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι καταχρηστικά αποδεχόμαστε την περιστασιακή ανάγκη για ‘κατά συνθήκην ψεύδη’ και ‘δημιουργική λογιστική’ στα δημόσια οικονομικά προκειμένου να ισορροπήσουν κάπως τα πολλά καρπούζια στη στενόχωρη κρατική ‘μασχάλη’, ποια ανάγκη μπορούμε να επικαλεσθούμε για να δικαιολογήσουμε το κουρέλιασμα της επιστημονικής αξιοπιστίας με την αντιποίηση επιστημονικών εργασιών που περιγράφει η Λίνα Γιάνναρου στην ‘Καθημερινή’ (‘Και... διατριβή στη λογοκλοπή από καθηγητές ΑΕΙ’, 22/10/2009); Δυστυχώς το ευγενές αυτό άθλημα αμαυρώνει την εικόνα και το κύρος των γνησίων επιστημόνων, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να σταθεί κανείς με στοιχειώδη αξιοπρέπεια απέναντι στους ξένους. Εξ ου και οι εκστρατείες συγκάλυψης τέτοιων φαινομένων πάση θυσία, που όμως σημαίνουν σιωπηρή αποδοχή της απάτης. Που βέβαια οδηγεί την όποια απομένουσα αξιοπιστία κατευθείαν στο βάραθρο («Δεν βαριέσαι, όλοι τα ίδια κάνουν!»).

Στο παλιό παραμύθι κανένας δεν πίστευε τον βοσκό που φώναζε «Λύκος στα πρόβατα!» γιατί ήξεραν από προηγούμενη πείρα ότι επανειλημμένα τους είχε κοροϊδέψει. Αν σήμερα η Ελλάδα μιλήσει για ισχυρή οικονομία ή τα εγχώρια πανεπιστήμια για ποιότητα έρευνας, ποιος θα δώσει σημασία; Μέχρι πότε θα λέμε ψέματα ακόμη και στους ευατούς μας;