Ευχάριστα νέα

Σίγουρα μια από τις πιο βαθιές ικανοποιήσεις από την άσκηση της ιατρικής είναι να μπορείς να αναγγείλεις στον άρρωστο ότι τα νέα δεν είναι άσχημα. Ότι οι φόβοι και οι ανησυχίες (δικές του και δικές σου) αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Ότι τα όποια ενοχλήματα τον οδήγησαν σε σένα, όσο δυσάρεστα και βασανιστικά κι αν ήταν, έχουν μια απλή εξήγηση και μια αθώα αιτιολογία, και μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. Μερικές φορές αυτό μπορεί να το πει ο γιατρός με σιγουριά από την πρώτη επαφή με τον άρρωστο, π.χ. εκεί που διακρίνει μια απλή ίωση επιπλεγμένη με άφθονο άγχος. Άλλοτε καταλήγει στη διαπίστωση αυτή μετά από αγωνία αρκετών ημερών, προκειμένου να συγκεντρώσει τα απαραίτητα στοιχεία για να τεκμηριώσει τη διάγνωση, έχοντας πορευθεί--τόσο ο ίδιος όσο και άρρωστος--‘εν μέσω σκιάς θανάτου’. Τότε το αναπάντεχα ευχάριστο αποτέλεσμα ακούγεται ακόμη πιο χαρμόσυνο: εκεί που ο ορίζοντας είχε μαυρίσει, φάνηκε φως. Ουράνιο τόξο μετά από καταιγίδα φόβων. Ας χαρούμε τη στιγμή, χωρίς καμιά έπαρση: δεν την δικαιούμαστε. Και μέσα στην ανακούφιση ας μη ξεχνούμε να πούμε ‘Δόξα τω Θεώ’.