- Πόσο νόμιμη είναι και από ποιούς κανόνες (πέραν εκείνου της κερδοσκοπίας) διέπεται η αυθαίρετη τιμολόγηση των καυσίμων;
- Ποιοί και πόσοι πολιτικοί γεύθηκαν το ‘μηχανέλαιο’ της γνωστής βιομηχανίας που μονοπωλεί εδώ και καιρό το ενδιαφέρον των Μέσων;
- Πόσο υπερήφανη και αδιαπραγμάτευτη είναι η στάση μας στα εθνικά θέματα όταν την εξαγοράζουμε με ένα αεροπορικό δρομολόγιο;
- Πόσο περήφανος για τον θεσμικό του ρόλο μπορεί να αισθάνεται ο εκάστοτε Πρόεδρος Δημοκρατίας όταν ξέρει από μήνες πριν ότι το αξίωμά του είναι αντικείμενο πολιτικού τζόγου και παζαριού;
- Πόσο αποτελεσματικά θα αποδειχθούν τα μέτρα κατά του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους, όταν οι ‘εκπτώσεις’ έχουν αρχίσει πριν από την καθιερωμένη εποχή;
- Κι ένα τελευταίο, αλλά όχι ήσσον θέμα: Θα δούμε ποτέ να πραγματώνεται ουσιαστικά ο χωρισμός υγείας και συντάξεων (με εξομοίωση των παροχών υγείας για όλους), κάτι που ο γράφων υποστηρίζει εδώ και χρόνια στα κείμενά του; Οι σημερινές διαρροές του Τύπου κάτι τέτοιο υπαινίσσονται. Θα το δείξει ο χρόνος.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να πεις κάτι, αρκεί να έχουν την κατάλληλη έμφαση
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
'Σοφώτατον χρόνος'
Περίεργο φαινόμενο ο χρόνος: χαρακτηρίζει αναπόσπαστα τη ζωή μας, και συγχρόνως την διαμορφώνει. ‘Σοφώτατον χρόνος, ανευρίσκει γαρ άπαντα’, έλεγαν οι αρχαίοι ημών. Τα κενά γνώσης της παρούσας χρονικής στιγμής θα γεμίσουν και οι καυτές εκκρεμείς απορίες θα απαντηθούν ‘εν καιρώ’. Όπως π.χ.:
Για το τελευταίο σημείο, δυο παρατηρήσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή(1) Συνήθως στην Ελλάδα το "ίδια υγεία για όλους" γίνεται "χειρότερη υγεία για όλους" με ισοπέδωση προς τα κάτω.
(2) Εσείς είστε γιατρός και τα γνωρίζετε καλύτερα, αλλά μου φαίνεται παράλογο να υπάρχει πχ Εθνικό Σύστημα Υγείας και οι κλάδοι υγείας των διαφόρων ταμείων να είναι ξεχωριστά "μαγαζιά"; Τα λέω με χονδροειδή τρόπο σαν μη ειδήμων επί του θέματος αλλά η κεντρική ιδέα θα ήταν κάποια διαδικαστικά θέματα τουλάχιστον να απλοποιούνταν όπως οι υγειονομικές επιτροπές των ασφαλιστικών ταμείων και οι εγκρίσεις των επί γνωμοδοτήσεων που βγαίνουν απο δημόσια νοσοκομεία του ΕΣΥ, που μάλλον μοιάζουν περιττή ταλαιπωρία.
Αδελφέ, το ρητό που ως τίτλο χρησιμοποίησες στο πρόσφατο σχόλιό σου μου θύμισε τον παππού μας, τον Ιωάννη. Στα 80ηκοστά περίπου γενέθλιά του του είχαν στείλει τα ξαδέρφια μας από την Αθήνα μια κατασκευή με φύλλο χαλκού στο οποίο είχαν σκαλίσει το "Σοφώτατον χρόνος, ανευρίσκει γαρ πάντα". Τότε δεν το είχα καλοκαταλάβει. Τώρα που βαδίζω κι εγώ στη έκτη δεκαετία της ζωής μου και είδα στην πράξη πώς πολλά άδηλα και κρύφια, είτε της προσωπικής μας είτε της πολιτικής και γενικότερα κοινής ζωής, αποκαλύπτονται και ξεκαθαρίζονται και γίνονται κατανοητά, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, δικαιώνω απολύτως την παροιμία και τα ξαδέλφια μας που την αφιέρωσαν στον υπερήλικα παππού μας, που ήταν και σοφός και γλυκύς και φωτεινός. Μακάρι βέβαια να "ανευρίσκουν" οι ηλικιωμένοι ρήματα αιώνιας ζωής και να ετοιμάζονται για εκεί, γιατί δυστυχώς πολλοί ..."ξεμωραίνονται".
ΑπάντησηΔιαγραφή(Λίγο άσχετο με το σχόλιο, σχετικό μόνο με τον τίτλο).
@ IWN1998:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια είναι παράλογο, όπως είναι παράλογο να βλέπω ασθενείς και να ξέρω τι χρειάζονται, αλλά να μη μπορώ να τους γράψω φάρμακα διότι πρέπει να περάσουν από ιατρείο π.χ. του ΙΚΑ και από κάποιον συνάδελφο που θα ξινίσει τα μούτρα διότι δεν τον προτίμησαν. Οι αρρώστιες δεν κάνουν επαγγελματικές ή ασφαλιστικές διακρίσεις: αυτές τις κάνουν οι διάφοροι πολιτικοί και συνδικαλιστές. Κάποια στιγμή πρέπει να (ξανα)γράψω για την ισότητα του αγγλικού NHS...
@ Λήμνος:
Κι εγώ από εκείνο το χάλκινο το έμαθα το ρητό...