Μιλώντας στο τηλέφωνο με νοσοκομειακό συνάδελφο σήμερα κάναμε λόγο και για την αναστάτωση στα προγράμματα εφημεριών των νοσοκομείων με τους περιορισμούς στις ώρες εργασίας που επιφέρει η ανάγκη συμμόρφωσης με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα. Σαφώς και θα πρέπει να υπάρξει κάποιος εξανθρωπισμός σε τέτοια προγράμματα, ώστε και το μυαλό να δουλεύει πιο καθαρά και να δίνεται ο απαραίτητος χρόνος για ανάπαυση και ζωή έξω από τους τοίχους των νοσοκομείων. Ωστόσο, εντύπωση μου κάνει πώς για κάποια πράγματα επιζητούμε την αρωγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ενώ για άλλες αποφάσεις της νομοθεσίας αυτής στραβώνουμε τα μούτρα και το γυρίζουμε σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (βλέπε διπλώματα κολλεγίων και άλλα, συναφή και μη). Τελικά μήπως, όπως λέει η παροιμία, θέλουμε τα καλά του Γιάννη, χωρίς όμως τον ίδιο τον Γιάννη;
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να πεις κάτι, αρκεί να έχουν την κατάλληλη έμφαση
Εκείνο που είναι το πιό "ωραίο", είναι το ότι, η ίδια η ευρωπαϊκή νομοθεσία αναφέρει, ότι όταν υπάρχει συμφωνία, μπορεί να ... παραβιάζεται το ωράριο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή το παν είναι θέμα διακανονισμού (ως επί το πλείστον χρηματικού).
Αντίθετα, τόσο ο εξανθρωπισμός όσο και ο ορθολογισμός σε προγράμματα και εφημερίες είναι απαραίτητος και σημαντικότατος. Όμως, έπρεπε να οδηγούμαστε σε λύσεις της τελευταίας στιγμής και εκατέρωθεν καταγγελίες, όταν είχαμε 10 και πλέον χρόνια να τα σκεφτούμε και να εναρμονίσουμε το κοινοτικό δίκαιο με τη σχετική νομοθεσία μας;
Όταν μάλιστα αυτά τα θέματα ήταν λυμένα στο Βυζάντιο του έτους 1000 μ.Χ....