Η τραγωδία της ειρωνείας

Δεν πρόκειται για την ‘τραγική ειρωνεία’ με τη γνωστή έννοια που δίνουμε συνήθως στη φράση. Από μέρες σκέφτομαι ότι ένα ειρωνικό σχόλιο μπορεί να έχει συνέπειες περίπου τραγικές (τουλάχιστον για την ψυχική μας ηρεμία), όταν εκδηλώνεται ως έκφραση πικρίας ή με σκοπό να πληγώσει τον απέναντι. Φτάνει μια λέξη μόνο, ιδίως όταν εκφέρεται με το ανάλογο ύφος, για να μας ‘χαλάσει’ (και τους δύο, αλλά περισσότερο τον λέγοντα) σε βάθος ψυχής και σε διάρκεια χρόνου. Συχνά μετανιώνουμε αμέσως μόλις βγει από τα χείλη μας, είναι όμως ήδη αργά. Και το χειρότερο: ξανακάνουμε το ίδιο όταν δοθεί ευκαιρία, ξεχνώντας την προηγούμενη άσχημη γεύση που μας δημιούργησε. Το ομολογώ και το επιβεβαιώνω, εκ πείρας.