Το κοινό χρέος εξεπλήρωσε στις 3 Αυγούστου ο διανοούμενος που έγινε σύμβολο της αποκάλυψης και της κριτικής του ολοκληρωτισμού που αυτοδιαφημιζόταν ως δημοκρατία στα 1970, όταν πήρε το βραβείο Νόμπελ της λογοτεχνίας για την ‘Ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς’. Ευτύχησε να δει την κατάρρευση του ‘συστήματος’ και να επιστρέψει στην πατρίδα από την οποία οι ηγέτες της τον εξόρισαν δυο φορές. Το γεγονός ότι η άλλη πλευρά του Ατλαντικού πρώτα τον αγκάλιασε ως ήρωα και στη συνέχεια τον αποκήρυξε διότι ήταν (και) αντικαπιταλιστής, πιστεύω πώς μιλάει μόνο του για την πνευματική ελευθερία του ανθρώπου που δεν δέχεται να δεθεί σε πρόσκαιρα άρματα, όσο ισχυρά και να είναι, για να αναδειχθεί. Όπως έγραψε γι’ αυτόν, ο Μεξικανός συγγραφέας Octavio Paz, η δύναμή του οφειλόταν στη συνέχιση της Ορθόδοξης Χριστιανικής παράδοσης, που τον δίδαξε να αψηφήσει και τον θάνατο ακόμη για να δώσει μαρτυρία: ‘Σ’ έναν αιώνα γεμάτο ψευδείς μαρτυρίες, ένας συγγραφέας γίνεται μάρτυρας για τον άνθρωπο’ [Από τη νεκρολογία της εφημερίδας Guardian, 4/8/2008].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου