Η πρώτη άρρωστη είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα με καρκίνο. Μένει μόνη και τη φροντίζει ο γιός της που έρχεται σχεδόν κάθε μέρα από το Λονδίνο. Από χθες έχει νέο πόνο στη ράχη και υποψία καθίζησης σπονδύλου (από μετάσταση;). Χρειάζεται παυσίπονα, ακτινογραφίες και ραντεβού με τον ογκολόγο της για τα περαιτέρω. Η Suzanne πιάνει το τηλέφωνο, σε μια προσπάθεια να συντονίσει όλα αυτά τα διαφορετικά ‘πλοκάμια’ του συστήματος υγείας, ώστε να μη ταλαιπωρηθεί η άρρωστη, που ίσως χρειάζεται εισαγωγή.
Ακολουθεί ο μουσικός που έχει κουφαθεί από μηνιγγίτιδα, αλλά συνεχίζει να παίζει αρμόνιο στη γυναίκα του (ένας Μπετόβεν με καρκίνο), ένας άνδρας με χειρουργημένο όγκο εγκεφάλου που ίσως υποτροπιάζει, ένας άλλος κύριος με περίεργη ομιλία, πιθανώς από προμηκική παράλυση. Τελευταία επίσκεψη της ημέρας στον απόμαχο Αφρικανό γιατρό που ξέρει ότι έχει προχωρημένο καρκίνο και περιμένει να πεθάνει, όπως λέγει στη Suzanne, ‘μόνος με τον Θεό μου’.
Η Suzanne είναι νοσηλεύτρια Macmillan, δηλ. εξειδικευμένη στη συμπτωματική ανακούφιση και την ψυχολογική στήριξη ασθενών με καρκίνο. Σήμερα μου έκανε την τιμή να με πάρει μαζί της μια ολόκληρη εργάσιμη μέρα, για να δω τον τρόπο της δουλειάς της, στα σπίτια των αρρώστων, μέσα στις συνθήκες της καθημερινής ζωής τους. Είναι έμπειρη, ικανή, πρόθυμη, αγαπά τους αρρώστους, πρακτικά είναι μέλος της οικογενείας τους. ‘Τοις πάσι γέγονε τα πάντα’, για να τους προσφέρει λίγη ποιότητα ζωής, χωρίς κανένα απολύτως οικονομικό αντάλλαγμα πέρα από τον μισθό της. Μια εμπειρία ξεχωριστή. Thank you, Suzanne, keep up the good work!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου