Με πότισες φαρμάκι...

Αποκαλυπτική συζήτηση με φαρμακευτικό αντιπρόσωπο. Ο λόγος για αντιβιοτικό που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια, με καλές επιδόσεις στο χώρο του. ‘Ξέρεις, γιατρέ, για το χάπι των 500 mg πέρασε η περίοδος της πατέντας κι έτσι έπεσε η επίσημη τιμή του. Οπότε τώρα η εταιρεία προωθεί το 250άρι, για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε κι εμείς τις θέσεις μας’. Σημείωση: το κουτί των 250 mg (με 6 χάπια, αντίστοιχα με 3 των 500 mg στην άλλη συσκευασία) κοστολογείται επίσημα στο ΤΡΙΠΛΑΣΙΟ της νέας τιμής του ‘500’ (το ένα έπεσε από τα 8 Ευρώ στα 5, το άλλο κάνει 15 Ευρώ).

Ελάτε τώρα και αποδείξτε μου την υψηλή λογική του κράτους που θέλει το ΙΔΙΟ φάρμακο στην ΙΔΙΑ δοσολογία (500 mg την ημέρα) για την ΙΔΙΑ διάρκεια θεραπείας (3 μέρες) να πωλείται με τόσο διαφορετική τιμή. Η εθνικά οικονομική συνείδηση ενός εντίμου γιατρού θα υπαγόρευε: ‘γράφω το φθηνότερο, αφού το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο’. Αλλά, ‘φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια’. Στην προκειμένη περίπτωση ο ‘φίλος’ είναι ο αντιπρόσωπος που γνωριζόμαστε τόσα χρόνια, που ίσως βρεθεί χωρίς δουλειά αν οι πωλήσεις στο τέλος του έτους δεν αποδείξουν τις καλές προωθητικές προσπάθειές του, και που φεύγοντας δεν παραλείπει να μου υπενθυμίσει, ‘εν παρόδω’, ότι η προσφορά για εκείνο το συνέδριο που συζητήσαμε προ καιρού εξακολουθεί να ισχύει. Πόσων γιατρών, και για πόσο διάστημα, θα αντέξει η ‘εθνικά οικονομική συνείδηση’ σε τέτοιες φιλικές εισηγήσεις; Και γιατί τον ρόλο της συνείδησης θα πρέπει να τον παίζει ο κάθε γιατρός, τη στιγμή που οι επιτροπές των υπουργείων που καθορίζουν τις επίσημες τιμές των φαρμάκων δείχνουν έμπρακτα ότι μόνο για την εθνική οικονομία δεν ενδιαφέρονται;