Όπως έλεγε ο Conan Doyle, δια στόματος Σέρλοκ Χολμς, πριν ένα αιώνα και κάτι, ‘πάσχουμε από μια πληθώρα εικασιών, φαντασιών και υποθέσεων. Η δυσκολία έγκειται στο να ξεχωρίσουμε τα γεγονότα—τα απόλυτα, αναντίρρητα γεγονότα—από τις γαρνιτούρες των σχολιαστών και των δημοσιογράφων’. Από τότε τα πράγματα έχουν βέβαια αλλάξει σημαντικά—επί τα χείρω. Τον όρο ‘trial by television’ (= δίκη δια τηλεοράσεως) τον πρωτάκουσα πριν πολλά χρόνια στην Αγγλία. Το φαινόμενο εκεί δεν κράτησε πολύ (ίσως δεν ευδοκιμεί σε πιο ψυχρά κλίματα). Το γνώρισα όμως και το υφίσταμαι καθημερινά σε βαθμό αηδίας στην εγχώρια (ραδιο)τηλεοπτική σκηνή, όπου η αυτάρεσκα ονομαζόμενη ‘τέταρτη εξουσία’ αντικαθιστά ανακριτές, εισαγγελείς, δικαστικούς όλων των βαθμίδων, κατηγόρους και – σπάνια – συνηγόρους, μόλις δοθεί οποιαδήποτε ευκαιρία, αστικού, ποινικού ή πολιτικού χαρακτήρα. Όσο κι αν κόπτονται όλοι για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, από τη στιγμή που οι υποθέσεις ‘δικάζονται’ στα παράθυρα, πόσο αμερόληπτα μπορεί να δουλέψει ο οποιοσδήποτε δικαστικός; Και τι είδους απαίτηση είναι αυτή να παραδίδονται στοιχεία (ονόματα κτλ.) στο δημόσιο κουτσομπολιό πριν (ή και χωρίς) να τεθούν υπόψη της Θέμιδος; Αν έπρεπε να υπάρχει ένα ακόμη απόρρητο (κοντά στα διάφορα άλλα) θα έπρεπε να είναι το απόρρητο από τους δημοσιογράφους, μπας και γλιτώσουμε από τη μάστιγα της ‘ενημέρωσης’ που συνήθως αποτελείται από απέραντες πιθανολογίες, απίθανα σενάρια, εξωφρενικές υποθέσεις και φτηνή αστυνομική φιλολογία. Χίλιες φορές καλύτερος ο Σέρλοκ Χολμς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου