Ο πολιτευτής, το όργανο, η κλήση (30/10/2007)

Έχουμε ξανακούσει στη χώρα μας τέτοια επεισόδια, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Πολιτευτής, λέει, εξύβρισε όργανο της τάξης που του έκοψε κλήση για παράνομη στάθμευση. Το όργανο κατόπιν βρέθηκε σε άλλη υπηρεσία (οικειοθελώς; δυσμενώς; Δεν διευκρινίσθηκε). Δεν ξέρω αν άλλες χώρες έχουν θεσμοθετημένη την ιδιότητα του ‘πολιτευτή’ (= υποψήφιος που ακόμη δεν έπιασε το εκλογικό μέτρο; φιλόδοξος χθεσινός αφισοκολλητής;), και αν ο επίδοξος λειτουργός της Πολιτείας απολαμβάνει a priori το προνόμιο της περιφρόνησης των νόμων που επιδιώκει να ψηφίζει μια μέρα. Αυτό που ξέρω είναι ότι στην Αγγλία έχουν αφαιρεθεί διπλώματα οδήγησης από μέλη της κυβέρνησης, ακόμη και της βασιλικής οικογένειας, π.χ. για υπέρβαση ορίου ταχύτητας ή για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Κι αυτό διότι ο Βρετανός αστυφύλακας κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του, όσο ευτελής κι αν είναι αυτή (π.χ. γράψιμο κλήσεων), γνωρίζει ότι έχει πίσω του την πλήρη ισχύ του Νόμου και την υποστήριξη όλων των ανωτέρων του και δεν σηκώνει απαντήσεις του τύπου «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ βρε…;». Αποτέλεσμα είναι κανένα δημόσιο πρόσωπο, κυβερνητικό ή αντιπολιτευόμενο, να μην επιθυμεί να γελοιοποιηθεί με ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι στο ‘όργανο’. Και όταν τα δημόσια πρόσωπα, όπως η γυναίκα του Καίσαρα, είναι και φαίνονται τίμια, ο λαός δεν μπορεί παρά να μιμηθεί το παράδειγμα. Μήπως και στο θέμα αυτό απέχουμε ακόμη πολύ από το ‘Ευρωπαϊκό κεκτημένο’;