Αντί Προλόγου

Σε όσους δοκίμασαν ποτέ να γράψουν κάτι που δημοσιεύθηκε και έγινε αντικείμενο ανάγνωσης από άλλους είναι γνωστή η ικανοποίηση που αισθάνθηκαν βλέποντας το όνομα τους στο τυπωμένο χαρτί και ακούγοντας τα σχόλια των αναγνωστών τους (ακόμη και αρνητικά). Η τεχνολογία της εποχής μας ανεβάζει τη δυνατότητα αυτής της ικανοποίησης σε ένα επίπεδο που ήταν άγνωστο πριν μερικά χρόνια. Έτσι, έχοντας θητεύσει επί σειρά ετών στα "Ιατρικά Θέματα" (το περιοδικό του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης) και σε άλλα περιοδικά, ιατρικά και μη, ως επιστολογράφος και αρθρογράφος, σκέφθηκα να αξιοποιήσω δοκιμαστικά και την τεχνολογία του ιστολογίου. Αν αυτό θα προσφέρει κάτι ή θα αποτελέσει απλώς ακόμη μια αφορμή για αυτοπροβολή και χάσιμο χρόνου, θα το δείξει ο καιρός, και τα σχόλια των αναγνωστών.
Για να μη ξεχνούμε και τα χρέη μας, ας αποδώσω από την αρχή την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη σε όσους μου έμαθαν να διαβάζω και να γράφω, γονείς και δασκάλους, και ιδιαίτερα στον πατέρα μου που με άφηνε να παίζω με τη γραφομηχανή του από μικρή ηλικία. Δεν φανταζόμουν βέβαια τότε ότι το πληκτρολόγιο θα γινόταν καθημερινός μου συνεργάτης και φίλος.