Ένα υποδειγματικό μάθημα

Να και μια είδηση ελπιδοφόρα μέσα στην τραγικότητά της. Ανάμεσα στους νεκρούς ενός πρόσφατου Ισραηλινού βομβαρδισμού στη Λωρίδα της Γάζας ήταν και μια Παλαιστίνια έγκυος στον ένατο μήνα. Οι γιατροί του εκεί νοσοκομείου που διαπίστωσαν τον θάνατό της, έκαναν υπερηχογράφημα, είδαν ότι η καρδιά του βρέφους χτυπούσε και προχώρησαν σε καισαρική τομή, φέρνοντας έτσι στον κόσμο ένα αγοράκι. Μια νέα ζωή μέσα σ’ ένα κλίμα θανάτου και καταστροφής.

     Δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς τη στάση των γιατρών αυτών. Υπό τις συνθήκες που επιχειρούσαν θα ήταν πολύ εύκολο να αγνοήσουν το αγέννητο βρέφος, από την πίεση του χρόνου και των δυσκόλων περιστάσεων. Αν σκέφτονταν με τη νοοτροπία του σύγχρονου Δυτικού ανθρώπου, θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν μια ‘αμέλεια’ με επιχειρήματα όπως «Σε τι κόσμο θα γεννηθεί αυτό το μωρό, χωρίς τη μάνα του; Πώς θα επιζήσει; Ποιος θα το φροντίσει; Μπορεί να πεθάνει στον επόμενο βομβαρδισμό», και άλλα παρόμοια. Δεν το έκαναν όμως. Έδωσαν στο βρέφος την ευκαιρία να ζήσει. Κι έδωσαν ένα ηχηρό μάθημα δεοντολογίας αυτοί, οι μη Χριστιανοί, στους Χριστιανούς συναδέλφους τους που εύκολα αποφασίζουν και προχωρούν στην καταστροφή χιλιάδων εμβρύων καθημερινά, συνήθως με μόνο επιχείρημα το δικαιωματικό «Έτσι θέλω».