Πριν αρκετά χρόνια είχα παραθέσει μια πραγματικήιστορία που είχα δει στην τηλεόραση του BBC στην Αγγλία. Την θυμίζω ξανά, μια και έχει κάποια επικαιρότητα. Κάποτε το ΒBC έκανε μια έρευνα για τις γνώσεις των οδηγών πάνω σε θέματα πρώτων βοηθειών. Η κάμερα κατέγραψε τον παρακάτω διάλογο του δημοσιογράφου με κάποιον οδηγό σε αυτοκινητόδρομο της Βρετανίας.
«Σταματάτε για να βοηθήσετε ένα θύμα τροχαίου ατυχήματος. Ένας άνθρωπος αιμορραγεί. Τι θα κάνετε;»
«Θα δέσω το μέλος που αιμορραγεί όσο γίνεται πιο σφιχτά, για να σταματήσει το αίμα».
«Ωραία. Αν η αιμορραγία είναι από τραύμα στο κεφάλι, πού θα κάνετε τη σφιχτή περίδεση;»
«Υποθέτω, στο λαιμό».
«Και πόσο θα σφίξετε;»
«Μέχρι να σταματήσει το αίμα».
«Μα, δεν νομίζετε ότι αυτός ο άνθρωπος θα έχει δυσκολία στην αναπνοή αν του σφίξετε το λαιμό;»
«Ναι, μάλλον. Διαφορετικά όμως κινδυνεύει να πεθάνει από την αιμορραγία!»
Παραβλέποντας την αστεία πλευρά του πράγματος, πού έγκειται η επικαιρότητα; Άκουγα στο ραδιόφωνο για τα προβλήματα των αγροτών της Ευρώπης που έχουν να κάνουν με τις λεγόμενες ‘πράσινες’ πολιτικές της Ένωσης (με πολύ απλά λόγια, οι δεύτερες επηρεάζουν αρνητικά τη δουλειά και την παραγωγή των πρώτων). Και σκεφτόμουν ότι κάθε ανθρώπινη πολιτική και δράση για ένα μείζον θέμα έχει σοβαρές συνέπειες σε κάποιον άλλο τομέα, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε διαρκή αδιέξοδα. Είναι περίπου σαν να προσπαθούμε να σβήσουμε μια φωτιά και να προκαλούμε μια πλημμύρα. Φυσικά δεν βλάπτει να κάνουμε σχέδια και να επιχειρούμε για το καλύτερο, πρέπει όμως αυτά να είναι ρεαλιστικά και να μη κινούνται από έναν μονόπλευρο και άκρατο ακτιβισμό (π.χ. «Όλα για το κλίμα!»). Με την επίγνωση ότι τα ανθρώπινα σχέδια κάθε άλλο παρά τέλεια είναι αφού, όπως έγραφε ο Σολομών, «λογισμοὶ θνητῶν δειλοί, καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι ἡμῶν» [Σοφ. Σολ. 9:14]. Ας το θυμόμαστε αυτό, «ἵνα μὴ ὑπεραιρώμεθα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου