Χωρίς ΦΠΑ;

Πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας (τον ευνοεί άλλωστε και ο προεκλογικός χρόνος) για τον ΦΠΑ. Τον θέλουμε/χρειαζόμαστε ή όχι; Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν; Τα επιχειρήματα ένθεν κακείθεν παίρνουν και δίνουν, και εν πολλοίς μπερδεύουν τους μη ειδικούς στα οικονομικά. Σ’ αυτούς υπάγομαι κι εγώ, και με την ιδιότητα αυτή καταθέτω μια ‘αιρετική’ προσωπική πρόταση.

     Όταν βλέπουμε κάποιο προϊόν να κάνει π.χ. 100 ευρώ και με την προσθήκη 24% ΦΠΑ να πηγαίνει στα 124, αντιμετωπίζουμε το προτεινόμενο ερώτημα: με ή χωρίς απόδειξη. Επειδή η οικονομική διαφορά είναι σημαντική για την τσέπη μας, ψυχολογικά τείνουμε προς την κατώτερη τιμή (και βέβαια δεν είναι το μόνο αγαθό που πληρώνουμε, αλλά το σύνολο των καθημερινών και εκτάκτων αναγκαίων). Αν υποθέσουμε ότι καταργούμε τον ΦΠΑ και πλέον βλέπουμε μια μόνο τιμή (π.χ. 120 ευρώ) χωρίς φορολογικό προσδιορισμό, νομίζω ότι δεν θα έχουμε το αντίστοιχο δίλημμα (παρόλο που ο έμπορος θα μας το προτείνει ως ‘έκπτωση χωρίς απόδειξη’). Ο τελευταίος θα φορολογηθεί στη συνέχεια ανάλογα με τα δηλωμένα – και ελεγμένα – έσοδά του.

     Φυσικά είναι αφελές να περιμένει κανείς να εφαρμοσθεί ένα τέτοιο μέτρο αν δεν ισχύουν κάποιες προϋποθέσεις. Η πρώτη και πολύ βασική λέγεται φορολογική συνείδηση. Ο κάθε πολίτης πρέπει να διδάσκεται από την κούνια (και να το βλέπει συνεχώς και έμπρακτα από όλους τους άλλους, ώστε να μην αισθάνεται ‘κορόιδο’) ότι αγορά χωρίς απόδειξη δεν γίνεται. Η δεύτερη είναι να ενημερώνεται το κοινό για το πραγματικό κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών που παρέχει το κράτος. Το έχω ξαναγράψει. Πόσο κοστίζει η λειτουργία και η συντήρηση ενός σχολείου, νοσοκομείου, κέντρου υγείας; Πόσο στοιχίζει η κίνηση ενός ασθενοφόρου, περιπολικού, πυροσβεστικού οχήματος ή αεροπλάνου; Η γνώση αυτή πρέπει να δίνει το μήνυμα ότι χωρίς φορολογικά έσοδα είναι αδύνατη η παροχή υπηρεσιών όπως οι παραπάνω. Η άγνοια καλλιεργεί την εντύπωση ότι όλα τα αγαθά και οι υπηρεσίες είναι ανέξοδες, αυτοφυείς και ‘δικαίωμα’ του καθενός. Το μήνυμα θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι «Καμία αγορά χωρίς απόδειξη».

     Το είπα από την αρχή: αιρετική πρόταση, και γι’ αυτό και ουτοπική. Διότι βασίζεται στην συναίνεση όλων των πολιτικών κομμάτων για την εφαρμογή της. Γι’ αυτό και δεν περιμένω να την δω να γίνεται πράξη.