Τόλμη (χωρίς γοητεία)

Πρόσφατη είδηση: μια γυναίκα 41 ετών έσωσε μια άλλη 21 ετών ενώ επιχειρούσαν αναρρίχηση σε παγωμένο καταρράκτη στην πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ, αλλά παγιδεύθηκε η ίδια κάτω από δυο τεράστιους όγκους πάγου και έχασε τη ζωή της. Αξιέπαινη βέβαια η τελευταία πράξη της ζωής της, αλλά καταρχήν τι δουλειά είχαν και οι δυο τους εκεί πάνω;

     Κάθε τόσο διαβάζουμε για θανατηφόρα ‘ατυχήματα’ στη διάρκεια επικινδύνων εγχειρημάτων όπως η ορειβασία υπό εντελώς αντίξοες καιρικές συνθήκες ή η κατάδυση σε μεγάλα βάθη χωρίς οξυγόνο και άλλα τέτοια. Τα εισαγωγικά στα ατυχήματα έχουν τη σημασία τους: εδώ δεν πρόκειται για τυχαία και απρόβλεπτα συμβάντα που μπορεί να επέλθουν ακόμη και υπό τις καλύτερες συνθήκες. Τα θύματα στις περιπτώσεις αυτές πηγαίνουν γυρεύοντας. Αιτιολογία; Συνήθως η δίψα για την έκρηξη αδρεναλίνης που δημιουργεί το παράτολμο εγχείρημα. Αν όμως πάμε λίγο πιο βαθιά, προσπερνώντας την ορμονική εξήγηση, θα λέγαμε με απλά λόγια: το κυνήγι ενός ρεκόρ, ένας ιδιαίτερος εγωισμός, μια φιλόδοξη τάση ικανοποίησης μιας επιθυμίας που σ’ έναν ουδέτερο παρατηρητή φαίνεται παράλογη και ακατανόητη.

     Σε ετοιμόρροπα κτίρια συνήθως τοποθετούνται προειδοποιητικές πινακίδες να μη μπαίνουμε ή να μη πλησιάζουμε για τον φόβο ενός τραυματισμού ή θανάτου. Το ίδιο βλέπουμε σε ζωολογικούς κήπους όπου φιλοξενούνται επικίνδυνα ζώα. Στους δρόμους υπάρχουν σήματα που ειδοποιούν για ενδεχόμενους κινδύνους και υπαγορεύουν περιορισμούς στον τρόπο οδήγησης. Σε τι διαφέρουν οι επικίνδυνες φυσικές τοποθεσίες; Κάποια στιγμή η δημόσια κοινή λογική (αν βέβαια υπάρχει τέτοιο πράγμα…) θα πρέπει να επιβάλλεται στα παράλογα ‘θέλω’ του καθενός. Αυτό όμως αντίκειται στη νοοτροπία του συγχρόνου ανθρώπου, που δεν ανέχεται όρια στις επιθυμίες του.