Ώρες ευθύνης

Άκουσα προχθές στο ραδιόφωνο (από τον Γ. Λιγνό) την έκφραση ‘χειροκίνητη χώρα’ (κάποιος σχολίασε ότι θα μπορούσε να γράφεται και με οι…), που περιγράφει από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία την πραγματικότητα. Ναι, έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Ναι, έχουμε ψηφιοποιήσει πολλές διαδικασίες, και αυτό δεν το αρνείται κανείς. Όμως τα πράγματα δείχνουν ότι αλλού υστερούμε τραγικά. «Ταῦτα ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι», θα μας έλεγε και πάλι ο Χριστός, όπως τότε στους Φαρισαίους της εποχής του. Και βέβαια την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας δεν θα την έκαμνε ο τραγικός (στην κυριολεξία) σταθμάρχης της Λάρισας (ας κάνουμε μια προσευχή και γι’ αυτόν τον δύσμοιρο άνθρωπο – κανένας δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του). Ελπίζουμε η διάχυση των ευθυνών προς κάθε κατεύθυνση να μην οδηγήσει σε ‘αραίωση’ μέχρι πλήρους εξαφάνισης.

     Και κάτι ακόμη: ας ωριμάσουμε επιτέλους ως κοινωνία. Τα νήπια είναι εκείνα που όταν κάτι δεν τους αρέσει αρχίζουν να φωνασκούν και να πετούν και να σπάζουν τα παιχνίδια τους. Τα μεγάλα δημόσια προβλήματα δεν λύνονται με το να πετούμε μολότωφ, να καίμε κάδους απορριμμάτων και να σπάζουμε βιτρίνες ξενοδοχείων και καταστημάτων ή να κάνουμε μια ακόμη απεργία. Πριν στρέψουμε την οργή μας εναντίον όλων των άλλων, ας αναλογισθούμε τι έκανε ο καθένας στον δικό του χώρο ευθύνης για να λειτουργούν τα πράγματα καλύτερα, πόσες φορές παρέλειψε δικές του υποχρεώσεις ή έκανε εκπτώσεις σ’ αυτές. Διότι – ας το ξαναπώ, έστω και κουραστικά – το κράτος είμαστε εμείς όλοι. Κανείς μας ας μην εξαιρέσει τον εαυτό του από τον κανόνα αυτό. Και ας προσευχηθούμε για όλους, γι’ αυτούς που έφυγαν και γι’ αυτούς που έμειναν και πονούν. Μόνο έτσι η έννοια του ‘εθνικού πένθους’ θα έχει κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο και δεν θα είναι απλώς μεσίστιες σημαίες και κροκοδείλια δάκρυα. 

     Μια και ακούσαμε χθες του Α΄ Χαιρετισμούς, ας σταθούμε σε ένα ιδιαίτερα επίκαιρο τροπάριο του κανόνα, με μια μικρή φραστική τροποποίηση για την περίσταση:  

«Ἱκετεύομεν οἱ δοῦλοί σου καὶ κλίνομεν γόνυ καρδίας ἡμῶν.

Κλῖνον τὸ οὖς σου Ἁγνή, καὶ σῶσον τοὺς θλίψεσι βυθιζομένους ἡμᾶς,

καὶ συντήρησον, πάσης κακῶν ἐπιφορᾶς τὸ σὸν ἔθνος, Θεοτόκε».