ΜΚΟ

Τα τρία γράμματα του τίτλου βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη εδώ και χρόνια. Αρχικά με εντυπωσιακές παρουσίες στη διάσωση και τη συνδρομή προσφύγων και μεταναστών και σε άλλα θεάρεστα έργα, αλλά σιγά-σιγά η εικόνα αλλοιώθηκε (βλ. ΕΔΩ και ΕΔΩ). Όπως ένα προϊόν που ακούγεται περίπου θαυματουργό στις διαφημίσεις του αποδεικνύεται μέτριο ή και εντελώς ‘μούφα’ στην πράξη. Μετά το εντυπωσιασμό λοιπόν ολοένα διαπιστώνουμε ότι δεν είναι όλες οι ΜΚΟ Διεθνής Ερυθρός Σταυρός ή Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Όπως κάθε όνομα, κάθε τίτλος ή ακρωνύμιο, έτσι και τα τρία αυτά γράμματα της δημοσιότητος μπορεί να αντιπροσωπεύουν έναν άγιο ή έναν απατεώνα, ένα ανάκτορο ή μια παράγκα. Π.χ. τον τίτλο του γιατρού φέρουν εκατομμύρια άξιοι διάδοχοι του Ιπποκράτη ανά τον κόσμο, ανάμεσα στους οποίους όμως βρέθηκαν και διαβόητοι κατά συρροήν δολοφόνοι, όπως ο Jack Kevorkian στις ΗΠΑ ή ο Harold Shipman στη Βρετανία, με εκατοντάδες θύματα στο ενεργητικό τους. Κάτι ανάλογο και με τις Οργανώσεις αυτού του είδους. Κάποιες ίσως να ξεκίνησαν από τις καλές προθέσεις κάποιων, και στην πορεία να μετατράπηκαν (αν δεν είχαν εξαρχής σχεδιασθεί έτσι) σε ‘μηχανές’ για εύκολο πλουτισμό, νομιμοποίηση παρανόμων εσόδων ή συγκάλυψη άλλων δραστηριοτήτων, διεκδικώντας μάλιστα και ‘ασυλία’ από εθνικές και άλλες νομοθεσίες. Για τις περιπτώσεις αυτές τα αρχικά θα μπορούσαν να σημαίνουν Μεγάλη Κομπίνα Ολκής. Τούτων δοθέντων, είναι υπερβολή να ζητούμε αυστηρή εποπτεία και έλεγχο σε φορείς που απαιτούν και διαχειρίζονται σημαντικά κεφάλαια;