Μια ασυνήθιστη είδηση πήρε το μάτι μου στη χθεσινή Guardian. Στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης ένας καθηγητής της οργανικής χημείας απολύθηκε μετά από διαμαρτυρία ομάδας φοιτητών για το ότι το μάθημά του ήταν πολύ δύσκολο, ότι δεν είχαν ανάλογη υποστήριξη στην περίοδο της πανδημίας και ότι το ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις ήταν χαμηλό. Η διαμαρτυρία δεν ζητούσε την απόλυση του καθηγητή, αλλά το πανεπιστήμιο προχώρησε στην κίνηση αυτή, στην οποία αντιδρούν αφενός άλλοι καθηγητές για περιορισμό της ακαδημαϊκής ελευθερίας των διδασκόντων και αφετέρου σύλλογοι γονέων (!) για υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών και μεγάλη επιείκεια προς τους φοιτητές (ξανά !). Μια εκπρόσωπός τους είπε ότι «όταν πληρώνουμε για εκπαίδευση σε ένα φημισμένο πανεπιστήμιο, περιμένουμε από ποιοτικούς καθηγητές να βοηθούν τους φοιτητές τους να αναπτυχθούν, πιέζοντάς τους πέρα από την άνεση και το βόλεμα». Να κάνουμε συγκρίσεις με τα καθ’ ημάς;
Ο καθηγητής που απολύθηκε είναι γνωστός στην επιστήμη του ως συγγραφέας ενός εγχειριδίου οργανικής χημείας και δήλωσε ότι σκεφτόταν να αποσυρθεί από την εργασία, αλλά ανησυχούσε για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας απόφασης για το υπόλοιπο προσωπικό και τη σχολή εν γένει. Λεπτομέρεια: είναι 83 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου