Μολότοφ, εμπρησμοί και Δικαιοσύνη

 Ανέκαθεν είχα την απορία, γιατί η φωτιά έχει τόσο διαφορετική μεταχείριση από την ελληνική Δικαιοσύνη. Εξηγούμαι. Αν π.χ. περνώντας μπροστά από ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο (ή έναν κάδο απορριμμάτων) έλεγες μέσα σου: «Ας το κάψω», έχωνες από κάτω προσανάμματα και άναβες κι ένα σπίρτο, θα πήγαινες μέσα για εμπρησμό από πρόθεση. Αν αντί για τα παραπάνω πετούσες από μακριά μία ή περισσότερες «μολότοφ» και τύλιγες το αυτοκίνητο ή τον κάδο στις φλόγες, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα, γιατί δεν έχω ακούσει ποτέ να κλείνουν κάποιον στη φυλακή για «εμπρησμό εξ αποστάσεως».
     Τώρα έρχεται το ελληνικό κράτος να αποκαταστήσει την ισονομία. Όπως διαβάζουμε, τροπολογία στο σχέδιο του Ποινικού Κώδικα προβλέπει ότι «όποιος κατασκευάζει, προμηθεύεται ή κατέχει εκρηκτικές ή εμπρηστικές ύλες, βόμβες ή μηχανισμούς από τις οποίες μπορεί να προκληθεί κίνδυνος για άνθρωπο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών», ενώ ως επιβαρυντική περίσταση που τιμωρείται με ποινή κάθειρξης έως 10 χρόνια αναφέρεται η παρουσία σε δημόσια συνάθροιση. Ξεκάθαρα πράγματα: αν παίζεις με τη φωτιά, με οποιονδήποτε τρόπο, θα κάψεις τα χέρια σου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, και ελπίζω να μη μείνει κενό γράμμα η πρόβλεψη του νόμου. Με το πρόσθετο ερώτημα: γιατί δεν περιλαμβάνεται στο αδίκημα και η φθορά ξένης περιουσίας;

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]