Πολιτική προστασία

 Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια που γράφω στο ιστολόγιο προσπαθώ ως επί το πλείστον να αποφεύγω τις προσωπικές κρίσεις. Ποτέ δεν ξέρει καθένας μας αν κάποια στιγμή θα βρεθεί κρινόμενος, και ούτως ή άλλως «πολλά πταίομεν άπαντες». Ωστόσο, υπάρχουν και θέματα που πρέπει να επισημαίνονται, είτε θετικά είτε αρνητικά. Και αν τα θέματα συνδέονται άμεσα με πρόσωπα, μοιραία εκφέρεται γνώμη και γι’ αυτά, θετική ή αρνητική.
     Δεν έχω κανένα συμφέρον να συνηγορήσω υπέρ του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας. Δεν μπορώ όμως και να αγνοήσω την καθημερινή του παρουσία στα ποικίλα μέτωπα που αντιμετωπίζει εδώ και σχεδόν δυο χρόνια, μέτωπα που συχνά φαντάζουν ‘βουνά’ (οι 586 πυρκαγιές μέσα σε οχτώ μέρες θα πρέπει να αποτελούν ρεκόρ…). Με βάση τις πυκνές του εμφανίσεις, συνεντεύξεις, ενημερώσεις σε διάφορα σημεία της Ελλάδος, αμφιβάλλω αν έχει λείψει μία μέρα από το προσκήνιο της δημόσιας ζωής (για άλλα δημόσια πρόσωπα η απουσία είναι σχεδόν κανόνας…) κι αν τον βλέπει ποτέ το σπίτι του. Η εικόνα που παρουσιάζει μπορεί να μην αρέσει σε όλους, αλλά μεταδίδει μια αίσθηση εμπιστοσύνης: μιλάει με στοιχεία, ξέρει τα θέματά του, είναι ενήμερος για το τι γίνεται παντού στους χώρους της ευθύνης του, και δεν αποφεύγει τις δύσκολες και πιεστικές ερωτήσεις. Κι αυτό χωρίς να δείχνει εξοργισμένος όταν οι συνομιλητές του γίνονται επιθετικοί, αλλά με μια αποφασιστικότητα να συνεχίσει τη δύσκολη δουλειά του. Χωρίς να πετάει κάθε τόσο εξυπνάδες στο Twitter.
     Ο Βίκτωρ Ουγκώ γράφει στους ‘Αθλίους’ ότι η κοινωνία μισεί δυο κατηγορίες ανθρώπων, αυτούς που την πολεμούν κι αυτούς που την υπερασπίζονται. Δεν είναι παράδοξο το ότι όσοι προσπαθούν και δουλεύουν δέχονται τα πυρά κάποιων άλλων: άλλωστε, στα δέντρα που έχουν καρπούς πετούμε πέτρες. Δεν επιχειρώ να στήσω άγαλμα στον κ. Χαρδαλιά. Απλώς αναρωτιέμαι ποιον ή ποια από τους λαλίστατους επικριτές του θα μπορούσαμε να φαντασθούμε στη θέση του, και με πιάνει ένα σύγκρυο στη σκέψη και μόνο. Ο Θεός να φυλάξει, κι εκείνον κι εμάς! 

Υστερόγραφο (17/8): Αυτοί που ζητούσαν μέχρι προχθές την απομάκρυνση του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, αυτοί οι ίδιοι του ευχήθηκαν γρήγορη επάνοδο στα καθήκοντά του μετά το καρδιακό επεισόδιο που υπέστη χθες σε ώρα υπηρεσίας. Πάλι καλά. Πώς το λέει η λαϊκή παροιμία; «Πέθανε να σ’ αγαπώ, ζήσε να μη σε θέλω».