Κατά φαντασίαν ιατροί

 Από την εμφάνιση της πανδημίας Covid, εκτός από την ίδια την ιογενή νόσο με τις χιλιάδες των θανάτων μέχρι τώρα, υποφέρουμε και από μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ψυχική νόσο. Τα συμπτώματά της είναι αυθαιρεσία σκέψης και λόγου και πεισματική ανοησία. Καθημερινά σχεδόν παρακολουθούμε ρεσιτάλ ημιμάθειας και παραπληροφόρησης με πρωταγωνιστές και καταλύτες κάθε είδους πειραγμένους, «ανθρώπους αδοκίμους τον νουν». Κάθε λογής επιχείρημα έχει επιστρατευθεί για να δικαιολογήσει την αντίδραση, μια στη νόσο, μια στο εμβόλιο, μια στο τεστ. Πιο πρόσφατο σύμπτωμα: η απόφανση μιας μητέρας που υποστηρίζει στην τηλεόραση ότι τα self-test θα βλάψουν την υγεία του παιδιού της, και για τον λόγο αυτό αρνείται να τα κάνει και ωθεί σε κατάληψη του σχολείου τους μαθητές (πώς ακριβώς η χρήση μιας μπατονέτας στη μύτη βλάπτει την υγεία, αφήνεται στη φαντασία του καθενός).
     Αυτά συμβαίνουν όταν όλοι νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν ειδικοί σε οποιοδήποτε θέμα απλώς βλέποντας βίντεο στο YouTube ή διαβάζοντας αναλύσεις και συμβουλές άγνωστης πηγής και κύρους. Ας σκεφθούμε λιγάκι: θα εμπιστευόμασταν ποτέ τη ζωή μας σε έναν αυτόκλητο ‘πιλότο’ που η μόνη του γνώση για τα αεροπλάνα ήταν όσα διάβασε στο Διαδίκτυο; Και αυτά όχι σε εξειδικευμένη ιστοσελίδα, αλλά σε ιστότοπο… μεταφυσικής, που μπορεί να υποστήριζε π.χ. ότι η χρήση αλεξιπτώτου είναι δεσμευτική της ελευθερίας και η πτώση από το αεροπλάνο πρέπει να γίνεται με απόλυτα ελεύθερους όρους και με ρυθμικές κινήσεις των βραχιόνων. Και πώς θα μας φαινόταν αν ένας φιλόσοφος έβγαινε και έλεγε δημόσια ότι οι πτυχιούχοι πιλότοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ότι αρκεί και πρέπει να εμπιστευόμαστε στο Διαδίκτυο και τα μαθήματά του για να κυβερνούμε αεροπλάνο με ασφάλεια;
     Αν τα παραπάνω ακούγονται εξωφρενικά, το ίδιο ισχύει κατά μείζονα λόγο για τους ισχυρισμούς και τις διακηρύξεις ποικίλων μη ειδικών για ιατρικά θέματα που είναι έξω από το γνωστικό τους πεδίο. Έχουμε ξαναγράψει ότι η ιατρική και η άσκησή της εμπεριέχει ένα στοιχείο αβεβαιότητας και ανασφάλειας, που προσπαθεί να το μειώσει με τις μελέτες, την διαχρονική παρατήρηση και την κλινική εμπειρία. Όσοι επεχείρησαν κατά καιρούς να ασκήσουν ιατρική με από καθέδρας αφορισμούς και διακηρύξεις, διαψεύσθηκαν με παταγώδη τρόπο. Κατά την διατύπωση του ιερού Χρυσοστόμου, «σεσίγηνται και λήθη παραδέδονται». Ειδικά η τρέχουσα νόσος έχει αποδείξει τη μεταβλητότητα και το απρόβλεπτό της, που μας κάνει να αλλάζουμε τακτικές και γραμμές πλεύσης εκεί που νομίσαμε ότι την κατανοήσαμε. Αυτό που μπορούμε ανθρωπίνως να κάνουμε είναι να εφαρμόζουμε την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση σε κάθε περίπτωση χωρίς καμία ψευδαίσθηση παντογνωσίας και παντοδυναμίας, προσπαθώντας να ελαχιστοποιούμε τα λάθη μας, με την ελπίδα και την ευχή η χάρη και ο φωτισμός του Θεού να θεραπεύει τα ασθενή και να αναπληρώνει τα ελλείποντα.