Σαπουνόπερες

 Κάποτε ήταν η Siemens. Ακολούθησε η Novartis. Τώρα η Folli Follie. Διαφορετικοί τίτλοι, άλλα ονόματα στη διανομή των ρόλων, το ίδιο τετριμμένο σενάριο. Σαν τα μυθιστορήματα του σωρού ή τα τηλεοπτικά σήριαλ που ακολουθούν ένα συγκεκριμένο συγγραφικό ‘πατρόν’. Υποψίες, διαρροές, αλληλοκατηγορίες πολιτικών προσώπων, δηλώσεις ένθεν και ένθεν, αντιπαραθέσεις πάντα ‘στα ύψη’ και ‘στο κόκκινο’, φτηνά και ανούσια θεάματα (χωρίς άρτο) για ένα κοινό που μαστίζεται από σοβαρά πρακτικά καθημερινά προβλήματα και ενδιαφέρεται για τις κομματικές μονομαχίες όσο και για την φοράδα στο αλώνι της γνωστής παροιμίας. Αν το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι δημόσιοι άνδρες και γυναίκες είναι να ‘τα ρίχνουν’ οι μεν στους δε, μήπως πρέπει να ξανασκεφθούμε τους κανόνες λειτουργίας των θεσμών της πολιτείας; Σε ένα κράτος δικαίου τέτοια θέματα θα τα χειριζόταν ένας εισαγγελέας μ’ έναν κλητήρα. Χωρίς κομματική επικουρία, και βέβαια χωρίς νόμους περί ευθύνης υπουργών και άλλες τέτοιες αδικοπραξίες.