Ημερομηνία λήξεως

 Το άκουσα σήμερα και δεν έχω λόγους να το αμφισβητήσω. Μια Σύρια που ζει χρόνια στην Ελλάδα και επικοινωνεί με τους δικούς της στην πολύπαθη χώρα της Μέσης Ανατολής λέει ότι εκεί οι άνθρωποι παρακαλούν να νοσήσουν από κορωνοϊό, γιατί θεωρούν τον θάνατο ως λύτρωση από το καθημερινό μαρτύριο που ζουν: υποσιτισμό (τρόφιμα με το δελτίο, σε ελάχιστες ποσότητες), έλλειψη όλων των χρειωδών, ρεύμα και νερό με μεγάλους περιορισμούς και όσα άλλα δεν βάζει το μυαλό μας.
     Κι έκανα τη σκέψη ότι καιρό έχω να δω την Συρία και τα προβλήματά της στις ειδήσεις. Όπως δεν έχω ξανακούσει τίποτε για τους σεισμόπληκτους της Σάμου και τους πλημμυροπαθείς της Εύβοιας και όλων των άλλων περιοχών. Λες και τα προβλήματα που άφησαν πίσω τους τα δεινά αυτά εξαφανίζονται μόλις περάσουν δυο 24ωρα, μόλις οι κάμερες της επικαιρότητος στραφούν σε πιο ‘καυτά’ θέματα. Κάποιες ειδήσεις φαίνεται ότι έχουν ημερομηνία λήξεως πολύ σύντομη.
     Η λαϊκή παροιμία όμως λέει ότι η αρρώστια «έρχεται με το τσουβάλι και φεύγει με το κουτάλι». Το ίδιο ισχύει και για κάθε καταστροφή: μπορεί να συμβεί σε μια στιγμή, οι ζημιές όμως και τα τραύματα είναι διαρκείας και η επούλωση και αποκατάσταση είναι μακροχρόνια διαδικασία, που περνάει απαρατήρητη από τον φακό της ενημέρωσης. Τουλάχιστον ας μην περνάει ‘ερήμην’ και από το στόχαστρο της προσευχής μας.